1Τον δε ασθενουντα τῃ πιστει προσλαμβανεσθε, μη εις διακρισεις διαλογισμων. 2ος μεν πιστευει φαγειν παντα, ο δε ασθενων λαχανα εσθιει. 3ο εσθιων τον μη εσθιοντα μη εξουθενειτω, ο δε μη εσθιων τον εσθιοντα μη κρινετω, ο Θεος γαρ αυτον προσελαβετο. 4συ τις ει ο κρινων αλλοτριον οικετην; τῳ ιδιῳ κυριῳ στηκει η πιπτει· σταθησεται δε, δυνατει γαρ ο Κυριος στησαι αυτον. 5ος μεν γαρ κρινει ημεραν παρ ημεραν, ος δε κρινει πασαν ημεραν· εκαστος εν τῳ ιδιῳ νοι πληροφορεισθω. 6ο φρονων την ημεραν Κυριῳ φρονει· και ο εσθιων Κυριῳ εσθιει, ευχαριστει γαρ τῳ Θεῳ· και ο μη εσθιων Κυριῳ ουκ εσθιει, και ευχαριστει τῳ Θεῳ. 7Ουδεις γαρ ημων εαυτῳ ζῃ, και ουδεις εαυτῳ αποθνῃσκει· 8εαν τε γαρ ζωμεν, τῳ Κυριῳ ζωμεν, εαν τε αποθνησκωμεν, τῳ Κυριῳ αποθνησκομεν. εαν τε ουν ζωμεν εαν τε αποθνησκωμεν, του Κυριου εσμεν. 9εις τουτο γαρ Χριστος απεθανεν και εζησεν, ινα και νεκρων και ζωντων κυριευσῃ. 10Συ δε τι κρινεις τον αδελφον σου; η και συ τι εξουθενεις τον αδελφον σου; παντες γαρ παραστησομεθα τῳ βηματι του Θεου. 11γεγραπται γαρ Ζω εγω, λεγει Κυριος, οτι εμοι καμψει παν γονυ, και πασα γλωσσα εξομολογησεται τῳ Θεῳ. 12αρα ουν εκαστος ημων περι εαυτου λογον δωσει τῳ Θεῳ. 13Μηκετι ουν αλληλους κρινωμεν· αλλα τουτο κρινατε μαλλον, το μη τιθεναι προσκομμα τῳ αδελφῳ η σκανδαλον. 14οιδα και πεπεισμαι εν Κυριῳ Ιησου οτι ουδεν κοινον δι εαυτου· ει μη τῳ λογιζομενῳ τι κοινον ειναι, εκεινῳ κοινον. 15ει γαρ δια βρωμα ο αδελφος σου λυπειται, ουκετι κατα αγαπην περιπατεις. μη τῳ βρωματι σου εκεινον απολλυε, υπερ ου Χριστος απεθανεν. 16μη βλασφημεισθω ουν υμων το αγαθον. 17ου γαρ εστιν η βασιλεια του Θεου βρωσις και ποσις, αλλα δικαιοσυνη και ειρηνη και χαρα εν Πνευματι Αγιῳ· 18ο γαρ εν τουτῳ δουλευων τῳ Χριστῳ ευαρεστος τῳ Θεῳ και δοκιμος τοις ανθρωποις. 19αρα ουν τα της ειρηνης διωκομεν και τα της οικοδομης της εις αλληλους. 20μη ενεκεν βρωματος καταλυε το εργον του Θεου. παντα μεν καθαρα, αλλα κακον τῳ ανθρωπῳ τῳ δια προσκομματος εσθιοντι. 21καλον το μη φαγειν κρεα μηδε πιειν οινον μηδε εν ῳ ο αδελφος σου προσκοπτει. 22συ πιστιν ην εχεις κατα σεαυτον εχε ενωπιον του Θεου. μακαριος ο μη κρινων εαυτον εν ῳ δοκιμαζει· 23ο δε διακρινομενος εαν φαγῃ κατακεκριται, οτι ουκ εκ πιστεως· παν δε ο ουκ εκ πιστεως αμαρτια εστιν.