1Πασα ψυχη εξουσιαις υπερεχουσαις υποτασσεσθω. ου γαρ εστιν εξουσια ει μη υπο Θεου, αι δε ουσαι υπο Θεου τεταγμεναι εισιν. 2ωστε ο αντιτασσομενος τῃ εξουσιᾳ τῃ του Θεου διαταγῃ ανθεστηκεν· οι δε ανθεστηκοτες εαυτοις κριμα λημψονται. 3οι γαρ αρχοντες ουκ εισιν φοβος τῳ αγαθῳ εργῳ αλλα τῳ κακῳ. θελεις δε μη φοβεισθαι την εξουσιαν; το αγαθον ποιει, και εξεις επαινον εξ αυτης· 4Θεου γαρ διακονος εστιν σοι εις το αγαθον. εαν δε το κακον ποιῃς, φοβου· ου γαρ εικῃ την μαχαιραν φορει· Θεου γαρ διακονος εστιν, εκδικος εις οργην τῳ το κακον πρασσοντι. 5διο αναγκη υποτασσεσθαι, ου μονον δια την οργην αλλα και δια την συνειδησιν. 6δια τουτο γαρ και φορους τελειτε· λειτουργοι γαρ Θεου εισιν εις αυτο τουτο προσκαρτερουντες. 7αποδοτε πασιν τας οφειλας, τῳ τον φορον τον φορον, τῳ το τελος το τελος, τῳ τον φοβον τον φοβον, τῳ την τιμην την τιμην. 8Μηδενι μηδεν οφειλετε, ει μη το αλληλους αγαπαν· ο γαρ αγαπων τον ετερον νομον πεπληρωκεν. 9το γαρ Ου μοιχευσεις, Ου φονευσεις, Ου κλεψεις, Ουκ επιθυμησεις, και ει τις ετερα εντολη, εν τῳ λογῳ τουτῳ ανακεφαλαιουται, εν τῳ Αγαπησεις τον πλησιον σου ως σεαυτον. 10η αγαπη τῳ πλησιον κακον ουκ εργαζεται· πληρωμα ουν νομου η αγαπη. 11Και τουτο ειδοτες τον καιρον, οτι ωρα ηδη υμας εξ υπνου εγερθηναι· νυν γαρ εγγυτερον ημων η σωτηρια η οτε επιστευσαμεν. 12η νυξ προεκοψεν, η δε ημερα ηγγικεν. αποθωμεθα ουν τα εργα του σκοτους, ενδυσωμεθα δε τα οπλα του φωτος. 13ως εν ημερᾳ ευσχημονως περιπατησωμεν, μη κωμοις και μεθαις, μη κοιταις και ασελγειαις, μη εριδι και ζηλῳ· 14αλλα ενδυσασθε τον Κυριον Ιησουν Χριστον, και της σαρκος προνοιαν μη ποιεισθε εις επιθυμιας.