1Οφειλομεν δε ημεις οι δυνατοι τα ασθενηματα των αδυνατων βασταζειν, και μη εαυτοις αρεσκειν.
2εκαστος ημων τῳ πλησιον αρεσκετω εις το αγαθον προς οικοδομην·
3και γαρ ο Χριστος ουχ εαυτῳ ηρεσεν· αλλα καθως γεγραπται Οι ονειδισμοι των ονειδιζοντων σε επεπεσαν επ εμε.
4οσα γαρ προεγραφη, εις την ημετεραν διδασκαλιαν εγραφη, ινα δια της υπομονης και δια της παρακλησεως των γραφων την ελπιδα εχωμεν.
5ο δε Θεος της υπομονης και της παρακλησεως δῳη υμιν το αυτο φρονειν εν αλληλοις κατα Χριστον Ιησουν,
6ινα ομοθυμαδον εν ενι στοματι δοξαζητε τον Θεον και Πατερα του Κυριου ημων Ιησου Χριστου.
7Διο προσλαμβανεσθε αλληλους, καθως και ο Χριστος προσελαβετο ημας, εις δοξαν του Θεου.
8λεγω γαρ Χριστον διακονον γεγενησθαι περιτομης υπερ αληθειας Θεου, εις το βεβαιωσαι τας επαγγελιας των πατερων,
9τα δε εθνη υπερ ελεους δοξασαι τον Θεον, καθως γεγραπται Δια τουτο εξομολογησομαι σοι εν εθνεσιν και τῳ ονοματι σου ψαλω.
10και παλιν λεγει Ευφρανθητε, εθνη, μετα του λαου αυτου.
11και παλιν Αινειτε, παντα τα εθνη, τον Κυριον, και επαινεσατωσαν αυτον παντες οι λαοι.
12και παλιν Ησαιας λεγει Εσται η ριζα του Ιεσσαι, και ο ανισταμενος αρχειν εθνων· επ αυτῳ εθνη ελπιουσιν.
13Ο δε Θεος της ελπιδος πληρωσαι υμας πασης χαρας και ειρηνης εν τῳ πιστευειν, εις το περισσευειν υμας εν τῃ ελπιδι εν δυναμει Πνευματος Αγιου.
14Πεπεισμαι δε, αδελφοι μου, και αυτος εγω περι υμων, οτι και αυτοι μεστοι εστε αγαθωσυνης, πεπληρωμενοι πασης της γνωσεως, δυναμενοι και αλληλους νουθετειν.
15τολμηροτερως δε εγραψα υμιν απο μερους, ως επαναμιμνησκων υμας, δια την χαριν την δοθεισαν μοι απο του Θεου
16εις το ειναι με λειτουργον Χριστου Ιησου εις τα εθνη, ιερουργουντα το ευαγγελιον του Θεου, ινα γενηται η προσφορα των εθνων ευπροσδεκτος, ηγιασμενη εν Πνευματι Αγιῳ.
17εχω ουν την καυχησιν εν Χριστῳ Ιησου τα προς τον Θεον·
18ου γαρ τολμησω τι λαλειν ων ου κατειργασατο Χριστος δι εμου εις υπακοην εθνων, λογῳ και εργῳ,
19εν δυναμει σημειων και τερατων, εν δυναμει Πνευματος Αγιου· ωστε με απο Ιερουσαλημ και κυκλῳ μεχρι του Ιλλυρικου πεπληρωκεναι το ευαγγελιον του Χριστου.
20ουτως δε φιλοτιμουμενον ευαγγελιζεσθαι ουχ οπου ωνομασθη Χριστος, ινα μη επ αλλοτριον θεμελιον οικοδομω,
21αλλα καθως γεγραπται Οψονται οις ουκ ανηγγελη περι αυτου, και οι ουκ ακηκοασιν συνησουσιν.
22Διο και ενεκοπτομην τα πολλα του ελθειν προς υμας·
23νυνι δε μηκετι τοπον εχων εν τοις κλιμασι τουτοις, επιποθιαν δε εχων του ελθειν προς υμας απο ικανων ετων,
24ως αν πορευωμαι εις την Σπανιαν· ελπιζω γαρ διαπορευομενος θεασασθαι υμας και υφ υμων προπεμφθηναι εκει, εαν υμων πρωτον απο μερους εμπλησθω.
25—νυνι δε πορευομαι εις Ιερουσαλημ διακονων τοις αγιοις.
26ηυδοκησαν γαρ Μακεδονια και Αχαια κοινωνιαν τινα ποιησασθαι εις τους πτωχους των αγιων των εν Ιερουσαλημ.
27ηυδοκησαν γαρ, και οφειλεται εισιν αυτων· ει γαρ τοις πνευματικοις αυτων εκοινωνησαν τα εθνη, οφειλουσιν και εν τοις σαρκικοις λειτουργησαι αυτοις.
28τουτο ουν επιτελεσας, και σφραγισαμενος αυτοις τον καρπον τουτον, απελευσομαι δι υμων εις Σπανιαν·
29οιδα δε οτι ερχομενος προς υμας εν πληρωματι ευλογιας Χριστου ελευσομαι.
30Παρακαλω δε υμας, αδελφοι, δια του Κυριου ημων Ιησου Χριστου και δια της αγαπης του Πνευματος συναγωνισασθαι μοι εν ταις προσευχαις υπερ εμου προς τον Θεον,
31ινα ρυσθω απο των απειθουντων εν τῃ Ιουδαιᾳ και η διακονια μου η εις Ιερουσαλημ ευπροσδεκτος τοις αγιοις γενηται,
32ινα εν χαρᾳ ελθων προς υμας δια θεληματος Θεου συναναπαυσωμαι υμιν.
33ο δε Θεος της ειρηνης μετα παντων υμων· αμην.