1Παρακαλω ουν υμας, αδελφοι, δια των οικτιρμων του Θεου παραστησαι τα σωματα υμων θυσιαν ζωσαν αγιαν τῳ Θεῳ ευαρεστον, την λογικην λατρειαν υμων·
2και μη συνσχηματιζεσθε τῳ αιωνι τουτῳ, αλλα μεταμορφουσθε τῃ ανακαινωσει του νοος, εις το δοκιμαζειν υμας τι το θελημα του Θεου, το αγαθον και ευαρεστον και τελειον.
3Λεγω γαρ δια της χαριτος της δοθεισης μοι παντι τῳ οντι εν υμιν, μη υπερφρονειν παρ ο δει φρονειν, αλλα φρονειν εις το σωφρονειν, εκαστῳ ως ο Θεος εμερισεν μετρον πιστεως.
4καθαπερ γαρ εν ενι σωματι πολλα μελη εχομεν, τα δε μελη παντα ου την αυτην εχει πραξιν,
5ουτως οι πολλοι εν σωμα εσμεν εν Χριστῳ, το δε καθ εις αλληλων μελη.
6εχοντες δε χαρισματα κατα την χαριν την δοθεισαν ημιν διαφορα, ειτε προφητειαν, κατα την αναλογιαν της πιστεως·
7ειτε διακονιαν, εν τῃ διακονιᾳ· ειτε ο διδασκων, εν τῃ διδασκαλιᾳ·
8ειτε ο παρακαλων, εν τῃ παρακλησει· ο μεταδιδους εν απλοτητι, ο προισταμενος εν σπουδῃ, ο ελεων εν ιλαροτητι.
9η αγαπη ανυποκριτος. αποστυγουντες το πονηρον, κολλωμενοι τῳ αγαθῳ·
10τῃ φιλαδελφιᾳ εις αλληλους φιλοστοργοι, τῃ τιμῃ αλληλους προηγουμενοι,
11τῃ σπουδῃ μη οκνηροι, τῳ πνευματι ζεοντες, τῳ Κυριῳ δουλευοντες,
12τῃ ελπιδι χαιροντες, τῃ θλιψει υπομενοντες, τῃ προσευχῃ προσκαρτερουντες,
13ταις χρειαις των αγιων κοινωνουντες, την φιλοξενιαν διωκοντες.
14ευλογειτε τους διωκοντας, ευλογειτε και μη καταρασθε.
15χαιρειν μετα χαιροντων, κλαιειν μετα κλαιοντων.
16το αυτο εις αλληλους φρονουντες· μη τα υψηλα φρονουντες αλλα τοις ταπεινοις συναπαγομενοι. μη γινεσθε φρονιμοι παρ εαυτοις.
17μηδενι κακον αντι κακου αποδιδοντες· προνοουμενοι καλα ενωπιον παντων ανθρωπων·
18ει δυνατον, το εξ υμων μετα παντων ανθρωπων ειρηνευοντες·
19μη εαυτους εκδικουντες, αγαπητοι, αλλα δοτε τοπον τῃ οργῃ· γεγραπται γαρ Εμοι εκδικησις, εγω ανταποδωσω, λεγει Κυριος.
20αλλα εαν πεινᾳ ο εχθρος σου, ψωμιζε αυτον· εαν διψᾳ, ποτιζε αυτον· τουτο γαρ ποιων ανθρακας πυρος σωρευσεις επι την κεφαλην αυτου.
21μη νικω υπο του κακου, αλλα νικα εν τῳ αγαθῳ το κακον.