1Μη κρινετε, ινα μη κριθητε· 2εν ῳ γαρ κριματι κρινετε κριθησεσθε, και εν ῳ μετρῳ μετρειτε μετρηθησεται υμιν. 3τι δε βλεπεις το καρφος το εν τῳ οφθαλμῳ του αδελφου σου, την δε εν τῳ σῳ οφθαλμῳ δοκον ου κατανοεις; 4η πως ερεις τῳ αδελφῳ σου· Αφες εκβαλω το καρφος εκ του οφθαλμου σου, και ιδου η δοκος εν τῳ οφθαλμῳ σου; 5υποκριτα, εκβαλε πρωτον εκ του οφθαλμου σου την δοκον, και τοτε διαβλεψεις εκβαλειν το καρφος εκ του οφθαλμου του αδελφου σου. 6Μη δωτε το αγιον τοις κυσιν, μηδε βαλητε τους μαργαριτας υμων εμπροσθεν των χοιρων, μη ποτε καταπατησουσιν αυτους εν τοις ποσιν αυτων και στραφεντες ρηξωσιν υμας. 7Αιτειτε, και δοθησεται υμιν· ζητειτε, και ευρησετε· κρουετε, και ανοιγησεται υμιν. 8πας γαρ ο αιτων λαμβανει και ο ζητων ευρισκει και τῳ κρουοντι ανοιγησεται. 9η τις εστιν εξ υμων ανθρωπος, ον αιτησει ο υιος αυτου αρτον, μη λιθον επιδωσει αυτῳ; 10η και ιχθυν αιτησει, μη οφιν επιδωσει αυτῳ; 11ει ουν υμεις πονηροι οντες οιδατε δοματα αγαθα διδοναι τοις τεκνοις υμων, ποσῳ μαλλον ο Πατηρ υμων ο εν τοις ουρανοις δωσει αγαθα τοις αιτουσιν αυτον. 12Παντα ουν οσα εαν θελητε ινα ποιωσιν υμιν οι ανθρωποι, ουτως και υμεις ποιειτε αυτοις· ουτος γαρ εστιν ο νομος και οι προφηται. 13Εισελθατε δια της στενης πυλης· οτι πλατεια η πυλη και ευρυχωρος η οδος η απαγουσα εις την απωλειαν, και πολλοι εισιν οι εισερχομενοι δι αυτης· 14οτι στενη η πυλη και τεθλιμμενη η οδος η απαγουσα εις την ζωην, και ολιγοι εισιν οι ευρισκοντες αυτην. 15Προσεχετε απο των ψευδοπροφητων, οιτινες ερχονται προς υμας εν ενδυμασιν προβατων εσωθεν δε εισιν λυκοι αρπαγες. 16απο των καρπων αυτων επιγνωσεσθε αυτους. μητι συλλεγουσιν απο ακανθων σταφυλας η απο τριβολων συκα; 17ουτως παν δενδρον αγαθον καρπους καλους ποιει, το δε σαπρον δενδρον καρπους πονηρους ποιει· 18ου δυναται δενδρον αγαθον καρπους πονηρους ενεγκειν, ουδε δενδρον σαπρον καρπους καλους ενεγκειν. 19παν δενδρον μη ποιουν καρπον καλον εκκοπτεται και εις πυρ βαλλεται. 20αραγε απο των καρπων αυτων επιγνωσεσθε αυτους. 21Ου πας ο λεγων μοι Κυριε Κυριε, εισελευσεται εις την βασιλειαν των ουρανων, αλλ ο ποιων το θελημα του Πατρος μου του εν τοις ουρανοις. 22πολλοι ερουσιν μοι εν εκεινῃ τῃ ημερᾳ Κυριε Κυριε, ου τῳ σῳ ονοματι επροφητευσαμεν, και τῳ σῳ ονοματι δαιμονια εξεβαλομεν, και τῳ σῳ ονοματι δυναμεις πολλας εποιησαμεν; 23και τοτε ομολογησω αυτοις οτι Ουδεποτε εγνων υμας· αποχωρειτε απ εμου οι εργαζομενοι την ανομιαν. 24Πας ουν οστις ακουει μου τους λογους τουτους και ποιει αυτους, ομοιωθησεται ανδρι φρονιμῳ, οστις ῳκοδομησεν αυτου την οικιαν επι την πετραν. 25και κατεβη η βροχη και ηλθον οι ποταμοι και επνευσαν οι ανεμοι και προσεπεσαν τῃ οικιᾳ εκεινῃ, και ουκ επεσεν· τεθεμελιωτο γαρ επι την πετραν. 26και πας ο ακουων μου τους λογους τουτους και μη ποιων αυτους ομοιωθησεται ανδρι μωρῳ, οστις ῳκοδομησεν αυτου την οικιαν επι την αμμον. 27και κατεβη η βροχη και ηλθον οι ποταμοι και επνευσαν οι ανεμοι και προσεκοψαν τῃ οικιᾳ εκεινῃ, και επεσεν, και ην η πτωσις αυτης μεγαλη. 28Και εγενετο οτε ετελεσεν ο Ιησους τους λογους τουτους, εξεπλησσοντο οι οχλοι επι τῃ διδαχῃ αυτου· 29ην γαρ διδασκων αυτους ως εξουσιαν εχων, και ουχ ως οι γραμματεις αυτων.