1και ελεγεν αυτοις Αμην λεγω υμιν οτι εισιν τινες ωδε των εστηκοτων οιτινες ου μη γευσωνται θανατου εως αν ιδωσιν την βασιλειαν του Θεου εληλυθυιαν εν δυναμει. 2Και μετα ημερας εξ παραλαμβανει ο Ιησους τον Πετρον και τον Ιακωβον και Ιωανην, και αναφερει αυτους εις ορος υψηλον κατ ιδιαν μονους. και μετεμορφωθη εμπροσθεν αυτων, 3και τα ιματια αυτου εγενετο στιλβοντα λευκα λιαν, οια γναφευς επι της γης ου δυναται ουτως λευκαναι. 4και ωφθη αυτοις Ηλειας συν Μωυσει, και ησαν συνλαλουντες τῳ Ιησου. 5και αποκριθεις ο Πετρος λεγει τῳ Ιησου Ραββει, καλον εστιν ημας ωδε ειναι, και ποιησωμεν τρεις σκηνας, σοι μιαν και Μωυσει μιαν και Ηλειᾳ μιαν. 6ου γαρ ῃδει τι αποκριθῃ· εκφοβοι γαρ εγενοντο. 7και εγενετο νεφελη επισκιαζουσα αυτοις, και εγενετο φωνη εκ της νεφελης Ουτος εστιν ο Υιος μου ο αγαπητος, ακουετε αυτου. 8και εξαπινα περιβλεψαμενοι ουκετι ουδενα ειδον αλλα τον Ιησουν μονον μεθ εαυτων. 9Και καταβαινοντων αυτων εκ του ορους διεστειλατο αυτοις ινα μηδενι α ειδον διηγησωνται, ει μη οταν ο Υιος του ανθρωπου εκ νεκρων αναστῃ. 10και τον λογον εκρατησαν προς εαυτους συνζητουντες τι εστιν το εκ νεκρων αναστηναι. 11και επηρωτων αυτον λεγοντες Οτι λεγουσιν οι γραμματεις οτι Ηλειαν δει ελθειν πρωτον; 12ο δε εφη αυτοις Ηλειας μεν ελθων πρωτον αποκαθιστανει παντα· και πως γεγραπται επι τον Υιον του ανθρωπου, ινα πολλα παθῃ και εξουδενηθῃ; 13αλλα λεγω υμιν οτι και Ηλειας εληλυθεν, και εποιησαν αυτῳ οσα ηθελον, καθως γεγραπται επ αυτον. 14Και ελθοντες προς τους μαθητας ειδον οχλον πολυν περι αυτους και γραμματεις συνζητουντας προς αυτους. 15και ευθυς πας ο οχλος ιδοντες αυτον εξεθαμβηθησαν, και προστρεχοντες ησπαζοντο αυτον. 16και επηρωτησεν αυτους Τι συνζητειτε προς αυτους; 17και απεκριθη αυτῳ εις εκ του οχλου Διδασκαλε, ηνεγκα τον υιον μου προς σε, εχοντα πνευμα αλαλον· 18και οπου εαν αυτον καταλαβῃ, ρησσει αυτον, και αφριζει και τριζει τους οδοντας και ξηραινεται· και ειπα τοις μαθηταις σου ινα αυτο εκβαλωσιν, και ουκ ισχυσαν. 19ο δε αποκριθεις αυτοις λεγει Ω γενεα απιστος, εως ποτε προς υμας εσομαι; εως ποτε ανεξομαι υμων; φερετε αυτον προς με. 20και ηνεγκαν αυτον προς αυτον. και ιδων αυτον το πνευμα ευθυς συνεσπαραξεν αυτον, και πεσων επι της γης εκυλιετο αφριζων. 21και επηρωτησεν τον πατερα αυτου Ποσος χρονος εστιν ως τουτο γεγονεν αυτῳ; ο δε ειπεν Εκ παιδιοθεν· 22και πολλακις και εις πυρ αυτον εβαλεν και εις υδατα ινα απολεσῃ αυτον· αλλ ει τι δυνῃ, βοηθησον ημιν σπλαγχνισθεις εφ ημας. 23ο δε Ιησους ειπεν αυτῳ Το Ει δυνῃ, παντα δυνατα τῳ πιστευοντι. 24ευθυς κραξας ο πατηρ του παιδιου ελεγεν Πιστευω· βοηθει μου τῃ απιστιᾳ. 25ιδων δε ο Ιησους οτι επισυντρεχει οχλος, επετιμησεν τῳ πνευματι τῳ ακαθαρτῳ λεγων αυτῳ Το αλαλον και κωφον πνευμα, εγω επιτασσω σοι, εξελθε εξ αυτου και μηκετι εισελθῃς εις αυτον. 26και κραξας και πολλα σπαραξας εξηλθεν· και εγενετο ωσει νεκρος, ωστε τους πολλους λεγειν οτι απεθανεν. 27ο δε Ιησους κρατησας της χειρος αυτου ηγειρεν αυτον, και ανεστη. 28και εισελθοντος αυτου εις οικον οι μαθηται αυτου κατ ιδιαν επηρωτων αυτον Οτι ημεις ουκ ηδυνηθημεν εκβαλειν αυτο; 29και ειπεν αυτοις Τουτο το γενος εν ουδενι δυναται εξελθειν ει μη εν προσευχῃ. 30Κακειθεν εξελθοντες παρεπορευοντο δια της Γαλιλαιας, και ουκ ηθελεν ινα τις γνοι· 31εδιδασκεν γαρ τους μαθητας αυτου, και ελεγεν αυτοις οτι Ο Υιος του ανθρωπου παραδιδοται εις χειρας ανθρωπων, και αποκτενουσιν αυτον, και αποκτανθεις μετα τρεις ημερας αναστησεται. 32οι δε ηγνοουν το ρημα, και εφοβουντο αυτον επερωτησαι. 33Και ηλθον εις Καφαρναουμ. Και εν τῃ οικιᾳ γενομενος επηρωτα αυτους Τι εν τῃ οδῳ διελογιζεσθε; 34οι δε εσιωπων· προς αλληλους γαρ διελεχθησαν εν τῃ οδῳ τις μειζων. 35και καθισας εφωνησεν τους δωδεκα και λεγει αυτοις Ει τις θελει πρωτος ειναι, εσται παντων εσχατος και παντων διακονος. 36και λαβων παιδιον εστησεν αυτο εν μεσῳ αυτων, και εναγκαλισαμενος αυτο ειπεν αυτοις 37Ος αν εν των τοιουτων παιδιων δεξηται επι τῳ ονοματι μου, εμε δεχεται· και ος αν εμε δεχηται, ουκ εμε δεχεται αλλα τον αποστειλαντα με. 38Εφη αυτῳ ο Ιωανης Διδασκαλε, ειδομεν τινα εν τῳ ονοματι σου εκβαλλοντα δαιμονια, ος ουκ ακολουθει ημιν, και εκωλυομεν αυτον, οτι ουκ ηκολουθει ημιν. 39ο δε Ιησους ειπεν Μη κωλυετε αυτον· ουδεις γαρ εστιν ος ποιησει δυναμιν επι τῳ ονοματι μου και δυνησεται ταχυ κακολογησαι με· 40ος γαρ ουκ εστιν καθ ημων, υπερ ημων εστιν. 41Ος γαρ αν ποτισῃ υμας ποτηριον υδατος εν ονοματι, οτι Χριστου εστε, αμην λεγω υμιν οτι ου μη απολεσῃ τον μισθον αυτου. 42Και ος αν σκανδαλισῃ ενα των μικρων τουτων των πιστευοντων, καλον εστιν αυτῳ μαλλον ει περικειται μυλος ονικος περι τον τραχηλον αυτου και βεβληται εις την θαλασσαν. 43Και εαν σκανδαλισῃ σε η χειρ σου, αποκοψον αυτην· καλον εστιν σε κυλλον εισελθειν εις την ζωην, η τας δυο χειρας εχοντα απελθειν εις την γεενναν, εις το πυρ το ασβεστον. 44 45και εαν ο πους σου σκανδαλιζῃ σε, αποκοψον αυτον· καλον εστιν σε εισελθειν εις την ζωην χωλον, η τους δυο ποδας εχοντα βληθηναι εις την γεενναν. 46 47και εαν ο οφθαλμος σου σκανδαλιζῃ σε, εκβαλε αυτον· καλον σε εστιν μονοφθαλμον εισελθειν εις την βασιλειαν του Θεου, η δυο οφθαλμους εχοντα βληθηναι εις την γεενναν, 48οπου ο σκωληξ αυτων ου τελευτᾳ και το πυρ ου σβεννυται. 49Πας γαρ πυρι αλισθησεται. 50καλον το αλας· εαν δε το αλας αναλον γενηται, εν τινι αυτο αρτυσετε; εχετε εν εαυτοις αλα και ειρηνευετε εν αλληλοις.