1Εν εκειναις ταις ημεραις παλιν πολλου οχλου οντος και μη εχοντων τι φαγωσιν, προσκαλεσαμενος τους μαθητας λεγει αυτοις 2Σπλαγχνιζομαι επι τον οχλον, οτι ηδη ημεραι τρεις προσμενουσιν μοι και ουκ εχουσιν τι φαγωσιν· 3και εαν απολυσω αυτους νηστεις εις οικον αυτων, εκλυθησονται εν τῃ οδῳ· και τινες αυτων απο μακροθεν εισιν. 4και απεκριθησαν αυτῳ οι μαθηται αυτου οτι Ποθεν τουτους δυνησεται τις ωδε χορτασαι αρτων επ ερημιας; 5και ηρωτα αυτους Ποσους εχετε αρτους; οι δε ειπαν Επτα. 6και παραγγελλει τῳ οχλῳ αναπεσειν επι της γης· και λαβων τους επτα αρτους ευχαριστησας εκλασεν και εδιδου τοις μαθηταις αυτου ινα παρατιθωσιν, και παρεθηκαν τῳ οχλῳ. 7και ειχαν ιχθυδια ολιγα· και ευλογησας αυτα ειπεν και ταυτα παρατιθεναι. 8και εφαγον και εχορτασθησαν, και ηραν περισσευματα κλασματων επτα σπυριδας. 9ησαν δε ως τετρακισχιλιοι. και απελυσεν αυτους. 10Και ευθυς εμβας εις το πλοιον μετα των μαθητων αυτου ηλθεν εις τα μερη Δαλμανουθα. 11Και εξηλθον οι Φαρισαιοι και ηρξαντο συνζητειν αυτῳ, ζητουντες παρ αυτου σημειον απο του ουρανου, πειραζοντες αυτον. 12και αναστεναξας τῳ πνευματι αυτου λεγει Τι η γενεα αυτη ζητει σημειον; αμην λεγω υμιν, ει δοθησεται τῃ γενεᾳ ταυτῃ σημειον. 13και αφεις αυτους παλιν εμβας απηλθεν εις το περαν. 14Και επελαθοντο λαβειν αρτους, και ει μη ενα αρτον ουκ ειχον μεθ εαυτων εν τῳ πλοιῳ. 15και διεστελλετο αυτοις λεγων Ορατε, βλεπετε απο της ζυμης των Φαρισαιων και της ζυμης Ηρῳδου. 16και διελογιζοντο προς αλληλους οτι αρτους ουκ εχουσιν. 17και γνους λεγει αυτοις Τι διαλογιζεσθε οτι αρτους ουκ εχετε; ουπω νοειτε ουδε συνιετε; πεπωρωμενην εχετε την καρδιαν υμων; 18οφθαλμους εχοντες ου βλεπετε, και ωτα εχοντες ουκ ακουετε; και ου μνημονευετε, 19οτε τους πεντε αρτους εκλασα εις τους πεντακισχιλιους, ποσους κοφινους κλασματων πληρεις ηρατε; λεγουσιν αυτῳ Δωδεκα. 20οτε τους επτα εις τους τετρακισχιλιους, ποσων σπυριδων πληρωματα κλασματων ηρατε; και λεγουσιν Επτα. 21και ελεγεν αυτοις Ουπω συνιετε; 22Και ερχονται εις Βηθσαιδαν. Και φερουσιν αυτῳ τυφλον, και παρακαλουσιν αυτον ινα αυτου αψηται. 23και επιλαβομενος της χειρος του τυφλου εξηνεγκεν αυτον εξω της κωμης, και πτυσας εις τα ομματα αυτου, επιθεις τας χειρας αυτῳ, επηρωτα αυτον Ει τι βλεπεις; 24και αναβλεψας ελεγεν Βλεπω τους ανθρωπους, οτι ως δενδρα ορω περιπατουντας. 25ειτα παλιν επεθηκεν τας χειρας επι τους οφθαλμους αυτου, και διεβλεψεν και απεκατεστη, και ενεβλεπεν τηλαυγως απαντα. 26και απεστειλεν αυτον εις οικον αυτου λεγων Μηδε εις την κωμην εισελθῃς. 27Και εξηλθεν ο Ιησους και οι μαθηται αυτου εις τας κωμας Καισαριας της Φιλιππου· και εν τῃ οδῳ επηρωτα τους μαθητας αυτου λεγων αυτοις Τινα με λεγουσιν οι ανθρωποι ειναι; 28οι δε ειπαν αυτῳ λεγοντες οτι Ιωανην τον Βαπτιστην, και αλλοι Ηλειαν, αλλοι δε οτι εις των προφητων. 29και αυτος επηρωτα αυτους Υμεις δε τινα με λεγετε ειναι; αποκριθεις ο Πετρος λεγει αυτῳ Συ ει ο Χριστος. 30και επετιμησεν αυτοις ινα μηδενι λεγωσιν περι αυτου. 31Και ηρξατο διδασκειν αυτους οτι δει τον Υιον του ανθρωπου πολλα παθειν, και αποδοκιμασθηναι υπο των πρεσβυτερων και των αρχιερεων και των γραμματεων και αποκτανθηναι και μετα τρεις ημερας αναστηναι· 32και παρρησιᾳ τον λογον ελαλει. και προσλαβομενος ο Πετρος αυτον ηρξατο επιτιμαν αυτῳ. 33ο δε επιστραφεις και ιδων τους μαθητας αυτου επετιμησεν Πετρῳ και λεγει Υπαγε οπισω μου, Σατανα, οτι ου φρονεις τα του Θεου αλλα τα των ανθρωπων. 34Και προσκαλεσαμενος τον οχλον συν τοις μαθηταις αυτου ειπεν αυτοις Ει τις θελει οπισω μου ελθειν, απαρνησασθω εαυτον και αρατω τον σταυρον αυτου, και ακολουθειτω μοι. 35ος γαρ εαν θελῃ την ψυχην αυτου σωσαι, απολεσει αυτην· ος δ αν απολεσει την ψυχην αυτου ενεκεν εμου και του ευαγγελιου, σωσει αυτην. 36τι γαρ ωφελει ανθρωπον κερδησαι τον κοσμον ολον και ζημιωθηναι την ψυχην αυτου; 37τι γαρ δοι ανθρωπος ανταλλαγμα της ψυχης αυτου; 38ος γαρ εαν επαισχυνθῃ με και τους εμους λογους εν τῃ γενεᾳ ταυτῃ τῃ μοιχαλιδι και αμαρτωλῳ, και ο Υιος του ανθρωπου επαισχυνθησεται αυτον, οταν ελθῃ εν τῃ δοξῃ του Πατρος αυτου μετα των αγγελων των αγιων.