1Και οτε εγγιζουσιν εις Ιεροσολυμα εις Βηθφαγη και Βηθανιαν προς το ορος των Ελαιων, αποστελλει δυο των μαθητων αυτου 2και λεγει αυτοις Υπαγετε εις την κωμην την κατεναντι υμων, και ευθυς εισπορευομενοι εις αυτην ευρησετε πωλον δεδεμενον εφ ον ουδεις ουπω ανθρωπων εκαθισεν· λυσατε αυτον και φερετε. 3και εαν τις υμιν ειπῃ Τι ποιειτε τουτο; ειπατε Ο Κυριος αυτου χρειαν εχει, και ευθυς αυτον αποστελλει παλιν ωδε. 4και απηλθον και ευρον πωλον δεδεμενον προς θυραν εξω επι του αμφοδου, και λυουσιν αυτον. 5και τινες των εκει εστηκοτων ελεγον αυτοις Τι ποιειτε λυοντες τον πωλον; 6οι δε ειπαν αυτοις καθως ειπεν ο Ιησους· και αφηκαν αυτους. 7και φερουσιν τον πωλον προς τον Ιησουν, και επιβαλλουσιν αυτῳ τα ιματια αυτων, και εκαθισεν επ αυτον. 8και πολλοι τα ιματια αυτων εστρωσαν εις την οδον, αλλοι δε στιβαδας, κοψαντες εκ των αγρων. 9και οι προαγοντες και οι ακολουθουντες εκραζον Ωσαννα· Ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι Κυριου· 10Ευλογημενη η ερχομενη βασιλεια του πατρος ημων Δαυειδ· Ωσαννα εν τοις υψιστοις. 11Και εισηλθεν εις Ιεροσολυμα εις το ιερον· και περιβλεψαμενος παντα, οψε ηδη ουσης της ωρας, εξηλθεν εις Βηθανιαν μετα των δωδεκα. 12Και τῃ επαυριον εξελθοντων αυτων απο Βηθανιας επεινασεν. 13και ιδων συκην απο μακροθεν εχουσαν φυλλα ηλθεν ει αρα τι ευρησει εν αυτῃ, και ελθων επ αυτην ουδεν ευρεν ει μη φυλλα· ο γαρ καιρος ουκ ην συκων. 14και αποκριθεις ειπεν αυτῃ Μηκετι εις τον αιωνα εκ σου μηδεις καρπον φαγοι. και ηκουον οι μαθηται αυτου. 15Και ερχονται εις Ιεροσολυμα. Και εισελθων εις το ιερον ηρξατο εκβαλλειν τους πωλουντας και τους αγοραζοντας εν τῳ ιερῳ, και τας τραπεζας των κολλυβιστων και τας καθεδρας των πωλουντων τας περιστερας κατεστρεψεν, 16και ουκ ηφιεν ινα τις διενεγκῃ σκευος δια του ιερου, 17και εδιδασκεν και ελεγεν αυτοις Ου γεγραπται οτι Ο οικος μου οικος προσευχης κληθησεται πασιν τοις εθνεσιν; υμεις δε πεποιηκατε αυτον σπηλαιον λῃστων. 18και ηκουσαν οι αρχιερεις και οι γραμματεις, και εζητουν πως αυτον απολεσωσιν· εφοβουντο γαρ αυτον, πας γαρ ο οχλος εξεπλησσετο επι τῃ διδαχῃ αυτου. 19Και οταν οψε εγενετο, εξεπορευοντο εξω της πολεως. 20Και παραπορευομενοι πρωι ειδον την συκην εξηραμμενην εκ ριζων. 21και αναμνησθεις ο Πετρος λεγει αυτῳ Ραββει, ιδε η συκη ην κατηρασω εξηρανται. 22και αποκριθεις ο Ιησους λεγει αυτοις Εχετε πιστιν θεου. 23αμην λεγω υμιν οτι ος αν ειπῃ τῳ ορει τουτῳ Αρθητι και βληθητι εις την θαλασσαν, και μη διακριθῃ εν τῃ καρδιᾳ αυτου αλλα πιστευῃ οτι ο λαλει γινεται, εσται αυτῳ. 24δια τουτο λεγω υμιν, παντα οσα προσευχεσθε και αιτεισθε, πιστευετε οτι ελαβετε, και εσται υμιν. 25και οταν στηκετε προσευχομενοι, αφιετε ει τι εχετε κατα τινος, ινα και ο Πατηρ υμων ο εν τοις ουρανοις αφῃ υμιν τα παραπτωματα υμων. 26 27Και ερχονται παλιν εις Ιεροσολυμα. και εν τῳ ιερῳ περιπατουντος αυτου ερχονται προς αυτον οι αρχιερεις και οι γραμματεις και οι πρεσβυτεροι, 28και ελεγον αυτῳ Εν ποιᾳ εξουσιᾳ ταυτα ποιεις; η τις σοι εδωκεν την εξουσιαν ταυτην ινα ταυτα ποιῃς; 29ο δε Ιησους ειπεν αυτοις Επερωτησω υμας ενα λογον, και αποκριθητε μοι, και ερω υμιν εν ποιᾳ εξουσιᾳ ταυτα ποιω. 30το βαπτισμα το Ιωανου εξ ουρανου ην η εξ ανθρωπων; αποκριθητε μοι. 31και διελογιζοντο προς εαυτους λεγοντες Εαν ειπωμεν Εξ ουρανου, ερει Δια τι ουν ουκ επιστευσατε αυτῳ; 32αλλα ειπωμεν Εξ ανθρωπων;— εφοβουντο τον οχλον· απαντες γαρ ειχον τον Ιωανην οντως οτι προφητης ην. 33και αποκριθεντες τῳ Ιησου λεγουσιν Ουκ οιδαμεν. και ο Ιησους λεγει αυτοις Ουδε εγω λεγω υμιν εν ποιᾳ εξουσιᾳ ταυτα ποιω.