1Και ηρξατο αυτοις εν παραβολαις λαλειν. αμπελωνα ανθρωπος εφυτευσεν, και περιεθηκεν φραγμον και ωρυξεν υποληνιον και ῳκοδομησεν πυργον, και εξεδετο αυτον γεωργοις, και απεδημησεν. 2και απεστειλεν προς τους γεωργους τῳ καιρῳ δουλον, ινα παρα των γεωργων λαβῃ απο των καρπων του αμπελωνος· 3και λαβοντες αυτον εδειραν και απεστειλαν κενον. 4και παλιν απεστειλεν προς αυτους αλλον δουλον· κακεινον εκεφαλιωσαν και ητιμασαν. 5και αλλον απεστειλεν· κακεινον απεκτειναν, και πολλους αλλους, ους μεν δεροντες, ους δε αποκτεννοντες. 6ετι ενα ειχεν, υιον αγαπητον· απεστειλεν αυτον εσχατον προς αυτους λεγων οτι Εντραπησονται τον υιον μου. 7εκεινοι δε οι γεωργοι προς εαυτους ειπαν οτι Ουτος εστιν ο κληρονομος· δευτε αποκτεινωμεν αυτον, και ημων εσται η κληρονομια. 8και λαβοντες απεκτειναν αυτον, και εξεβαλον αυτον εξω του αμπελωνος. 9τι ποιησει ο κυριος του αμπελωνος; ελευσεται και απολεσει τους γεωργους, και δωσει τον αμπελωνα αλλοις. 10ουδε την γραφην ταυτην ανεγνωτε Λιθον ον απεδοκιμασαν οι οικοδομουντες, ουτος εγενηθη εις κεφαλην γωνιας· 11παρα Κυριου εγενετο αυτη, και εστιν θαυμαστη εν οφθαλμοις ημων; 12Και εζητουν αυτον κρατησαι, και εφοβηθησαν τον οχλον· εγνωσαν γαρ οτι προς αυτους την παραβολην ειπεν. και αφεντες αυτον απηλθον. 13Και αποστελλουσιν προς αυτον τινας των Φαρισαιων και των Ηρῳδιανων ινα αυτον αγρευσωσιν λογῳ. 14και ελθοντες λεγουσιν αυτῳ Διδασκαλε, οιδαμεν οτι αληθης ει και ου μελει σοι περι ουδενος· ου γαρ βλεπεις εις προσωπον ανθρωπων, αλλ επ αληθειας την οδον του Θεου διδασκεις· εξεστιν δουναι κηνσον Καισαρι η ου; δωμεν η μη δωμεν; 15ο δε ειδως αυτων την υποκρισιν ειπεν αυτοις Τι με πειραζετε; φερετε μοι δηναριον ινα ιδω. 16οι δε ηνεγκαν. και λεγει αυτοις Τινος η εικων αυτη και η επιγραφη; οι δε ειπαν αυτῳ Καισαρος. 17ο δε Ιησους ειπεν αυτοις Τα Καισαρος αποδοτε Καισαρι και τα του Θεου τῳ Θεῳ. και εξεθαυμαζον επ αυτῳ. 18Και ερχονται Σαδδουκαιοι προς αυτον, οιτινες λεγουσιν αναστασιν μη ειναι, και επηρωτων αυτον λεγοντες 19Διδασκαλε, Μωυσης εγραψεν ημιν οτι εαν τινος αδελφος αποθανῃ και καταλιπῃ γυναικα και μη αφῃ τεκνον, ινα λαβῃ ο αδελφος αυτου την γυναικα και εξαναστησῃ σπερμα τῳ αδελφῳ αυτου. 20επτα αδελφοι ησαν· και ο πρωτος ελαβεν γυναικα, και αποθνῃσκων ουκ αφηκεν σπερμα· 21και ο δευτερος ελαβεν αυτην, και απεθανεν μη καταλιπων σπερμα· και ο τριτος ωσαυτως· 22και οι επτα ουκ αφηκαν σπερμα. εσχατον παντων και η γυνη απεθανεν. 23εν τῃ αναστασει, οταν αναστωσιν, τινος αυτων εσται γυνη; οι γαρ επτα εσχον αυτην γυναικα. 24εφη αυτοις ο Ιησους Ου δια τουτο πλανασθε μη ειδοτες τας γραφας μηδε την δυναμιν του Θεου; 25οταν γαρ εκ νεκρων αναστωσιν, ουτε γαμουσιν ουτε γαμιζονται, αλλ εισιν ως αγγελοι εν τοις ουρανοις. 26περι δε των νεκρων οτι εγειρονται, ουκ ανεγνωτε εν τῃ βιβλῳ Μωυσεως επι του Βατου πως ειπεν αυτῳ ο Θεος λεγων Εγω ο Θεος Αβρααμ και Θεος Ισαακ και Θεος Ιακωβ; 27ουκ εστιν Θεος νεκρων αλλα ζωντων. πολυ πλανασθε. 28Και προσελθων εις των γραμματεων, ακουσας αυτων συνζητουντων, ειδως οτι καλως απεκριθη αυτοις, επηρωτησεν αυτον Ποια εστιν εντολη πρωτη παντων; 29απεκριθη ο Ιησους οτι Πρωτη εστιν Ακουε, Ισραηλ, Κυριος ο Θεος ημων Κυριος εις εστιν, 30και αγαπησεις Κυριον τον Θεον σου εξ ολης της καρδιας σου και εξ ολης της ψυχης σου και εξ ολης της διανοιας σου και εξ ολης της ισχυος σου. 31δευτερα αυτη Αγαπησεις τον πλησιον σου ως σεαυτον. μειζων τουτων αλλη εντολη ουκ εστιν. 32και ειπεν αυτῳ ο γραμματευς Καλως, Διδασκαλε, επ αληθειας ειπες οτι εις εστιν και ουκ εστιν αλλος πλην αυτου· 33και το αγαπαν αυτον εξ ολης της καρδιας και εξ ολης της συνεσεως και εξ ολης της ισχυος, και το αγαπαν τον πλησιον ως εαυτον περισσοτερον εστιν παντων των ολοκαυτωματων και θυσιων. 34και ο Ιησους, ιδων αυτον οτι νουνεχως απεκριθη, ειπεν αυτῳ Ου μακραν ει απο της βασιλειας του Θεου. και ουδεις ουκετι ετολμα αυτον επερωτησαι. 35Και αποκριθεις ο Ιησους ελεγεν διδασκων εν τῳ ιερῳ Πως λεγουσιν οι γραμματεις οτι ο Χριστος υιος Δαυειδ εστιν; 36αυτος Δαυειδ ειπεν εν τῳ Πνευματι τῳ Αγιῳ Ειπεν Κυριος τῳ Κυριῳ μου Καθου εκ δεξιων μου εως αν θω τους εχθρους σου υποκατω των ποδων σου. 37αυτος Δαυειδ λεγει αυτον Κυριον, και ποθεν αυτου εστιν υιος; Και ο πολυς οχλος ηκουεν αυτου ηδεως. 38Και εν τῃ διδαχῃ αυτου ελεγεν Βλεπετε απο των γραμματεων των θελοντων εν στολαις περιπατειν και ασπασμους εν ταις αγοραις 39και πρωτοκαθεδριας εν ταις συναγωγαις και πρωτοκλισιας εν τοις δειπνοις· 40οι κατεσθιοντες τας οικιας των χηρων και προφασει μακρα προσευχομενοι, ουτοι λημψονται περισσοτερον κριμα. 41Και καθισας κατεναντι του γαζοφυλακιου εθεωρει πως ο οχλος βαλλει χαλκον εις το γαζοφυλακιον· και πολλοι πλουσιοι εβαλλον πολλα· 42και ελθουσα μια χηρα πτωχη εβαλεν λεπτα δυο, ο εστιν κοδραντης. 43και προσκαλεσαμενος τους μαθητας αυτου ειπεν αυτοις Αμην λεγω υμιν οτι η χηρα αυτη η πτωχη πλειον παντων εβαλεν των βαλλοντων εις το γαζοφυλακιον· 44παντες γαρ εκ του περισσευοντος αυτοις εβαλον, αυτη δε εκ της υστερησεως αυτης παντα οσα ειχεν εβαλεν, ολον τον βιον αυτης.