1Εγενετο δε εν τῳ τον οχλον επικεισθαι αυτῳ και ακουειν τον λογον του Θεου, και αυτος ην εστως παρα την λιμνην Γεννησαρετ, 2και ειδεν πλοια δυο εστωτα παρα την λιμνην· οι δε αλεεις απ αυτων αποβαντες επλυνον τα δικτυα. 3εμβας δε εις εν των πλοιων, ο ην Σιμωνος, ηρωτησεν αυτον απο της γης επαναγαγειν ολιγον· καθισας δε εκ του πλοιου εδιδασκεν τους οχλους. 4ως δε επαυσατο λαλων, ειπεν προς τον Σιμωνα Επαναγαγε εις το βαθος, και χαλασατε τα δικτυα υμων εις αγραν. 5και αποκριθεις Σιμων ειπεν Επιστατα, δι ολης νυκτος κοπιασαντες ουδεν ελαβομεν· επι δε τῳ ρηματι σου χαλασω τα δικτυα. 6και τουτο ποιησαντες συνεκλεισαν πληθος ιχθυων πολυ· διερησσετο δε τα δικτυα αυτων. 7και κατενευσαν τοις μετοχοις εν τῳ ετερῳ πλοιῳ του ελθοντας συλλαβεσθαι αυτοις· και ηλθαν, και επλησαν αμφοτερα τα πλοια ωστε βυθιζεσθαι αυτα. 8ιδων δε Σιμων Πετρος προσεπεσεν τοις γονασιν Ιησου λεγων Εξελθε απ εμου, οτι ανηρ αμαρτωλος ειμι, Κυριε. 9θαμβος γαρ περιεσχεν αυτον και παντας τους συν αυτῳ επι τῃ αγρᾳ των ιχθυων ῃ συνελαβον, 10ομοιως δε και Ιακωβον και Ιωανην υιους Ζεβεδαιου, οι ησαν κοινωνοι τῳ Σιμωνι. και ειπεν προς τον Σιμωνα ο Ιησους Μη φοβου· απο του νυν ανθρωπους εσῃ ζωγρων. 11και καταγαγοντες τα πλοια επι την γην, αφεντες παντα ηκολουθησαν αυτῳ. 12Και εγενετο εν τῳ ειναι αυτον εν μιᾳ των πολεων και ιδου ανηρ πληρης λεπρας· ιδων δε τον Ιησουν, πεσων επι προσωπον εδεηθη αυτου λεγων Κυριε, εαν θελῃς, δυνασαι με καθαρισαι. 13και εκτεινας την χειρα ηψατο αυτου λεγων Θελω, καθαρισθητι· και ευθεως η λεπρα απηλθεν απ αυτου. 14και αυτος παρηγγειλεν αυτῳ μηδενι ειπειν, αλλα απελθων δειξον σεαυτον τῳ ιερει, και προσενεγκε περι του καθαρισμου σου καθως προσεταξεν Μωυσης, εις μαρτυριον αυτοις. 15διηρχετο δε μαλλον ο λογος περι αυτου, και συνηρχοντο οχλοι πολλοι ακουειν και θεραπευεσθαι απο των ασθενειων αυτων· 16αυτος δε ην υποχωρων εν ταις ερημοις και προσευχομενος. 17Και εγενετο εν μιᾳ των ημερων και αυτος ην διδασκων, και ησαν καθημενοι Φαρισαιοι και νομοδιδασκαλοι οι ησαν εληλυθοτες εκ πασης κωμης της Γαλιλαιας και Ιουδαιας και Ιερουσαλημ· και δυναμις Κυριου ην εις το ιασθαι αυτον. 18και ιδου ανδρες φεροντες επι κλινης ανθρωπον ος ην παραλελυμενος, και εζητουν αυτον εισενεγκειν και θειναι ενωπιον αυτου. 19και μη ευροντες ποιας εισενεγκωσιν αυτον δια τον οχλον, αναβαντες επι το δωμα δια των κεραμων καθηκαν αυτον συν τῳ κλινιδιῳ εις το μεσον εμπροσθεν του Ιησου. 20και ιδων την πιστιν αυτων ειπεν Ανθρωπε, αφεωνται σοι αι αμαρτιαι σου. 21και ηρξαντο διαλογιζεσθαι οι γραμματεις και οι Φαρισαιοι λεγοντες Τις εστιν ουτος ος λαλει βλασφημιας; τις δυναται αμαρτιας αφειναι ει μη μονος ο Θεος; 22επιγνους δε ο Ιησους τους διαλογισμους αυτων αποκριθεις ειπεν προς αυτους Τι διαλογιζεσθε εν ταις καρδιαις υμων; 23τι εστιν ευκοπωτερον, ειπειν Αφεωνται σοι αι αμαρτιαι σου, η ειπειν Εγειρε και περιπατει; 24ινα δε ειδητε οτι ο Υιος του ανθρωπου εξουσιαν εχει επι της γης αφιεναι αμαρτιας, ειπεν τῳ παραλελυμενῳ Σοι λεγω, εγειρε και αρας το κλινιδιον σου πορευου εις τον οικον σου. 25και παραχρημα αναστας ενωπιον αυτων, αρας εφ ο κατεκειτο, απηλθεν εις τον οικον αυτου δοξαζων τον Θεον. 26και εκστασις ελαβεν απαντας, και εδοξαζον τον Θεον, και επλησθησαν φοβου λεγοντες οτι Ειδομεν παραδοξα σημερον. 27Και μετα ταυτα εξηλθεν, και εθεασατο τελωνην ονοματι Λευειν καθημενον επι το τελωνιον, και ειπεν αυτῳ Ακολουθει μοι. 28και καταλιπων παντα αναστας ηκολουθει αυτῳ. 29Και εποιησεν δοχην μεγαλην Λευεις αυτῳ εν τῃ οικιᾳ αυτου· και ην οχλος πολυς τελωνων και αλλων οι ησαν μετ αυτων κατακειμενοι. 30και εγογγυζον οι Φαρισαιοι και οι γραμματεις αυτων προς τους μαθητας αυτου λεγοντες Δια τι μετα των τελωνων και αμαρτωλων εσθιετε και πινετε; 31και αποκριθεις ο Ιησους ειπεν προς αυτους Ου χρειαν εχουσιν οι υγιαινοντες ιατρου αλλα οι κακως εχοντες· 32ουκ εληλυθα καλεσαι δικαιους αλλα αμαρτωλους εις μετανοιαν. 33Οι δε ειπαν προς αυτον Οι μαθηται Ιωανου νηστευουσιν πυκνα και δεησεις ποιουνται, ομοιως και οι των Φαρισαιων, οι δε σοι εσθιουσιν και πινουσιν. 34ο δε Ιησους ειπεν προς αυτους Μη δυνασθε τους υιους του νυμφωνος, εν ῳ ο νυμφιος μετ αυτων εστιν, ποιησαι νηστευσαι; 35ελευσονται δε ημεραι, και οταν απαρθῃ απ αυτων ο νυμφιος, τοτε νηστευσουσιν εν εκειναις ταις ημεραις. 36Ελεγεν δε και παραβολην προς αυτους οτι Ουδεις επιβλημα απο ιματιου καινου σχισας επιβαλλει επι ιματιον παλαιον· ει δε μηγε, και το καινον σχισει και τῳ παλαιῳ ου συμφωνησει το επιβλημα το απο του καινου. 37και ουδεις βαλλει οινον νεον εις ασκους παλαιους· ει δε μηγε, ρηξει ο οινος ο νεος τους ασκους, και αυτος εκχυθησεται και οι ασκοι απολουνται· 38αλλα οινον νεον εις ασκους καινους βλητεον. 39και ουδεις πιων παλαιον θελει νεον· λεγει γαρ Ο παλαιος χρηστος εστιν.