1Εγενετο δε εν σαββατῳ διαπορευεσθαι αυτον δια σποριμων, και ετιλλον οι μαθηται αυτου και ησθιον τους σταχυας ψωχοντες ταις χερσιν. 2τινες δε των Φαρισαιων ειπαν Τι ποιειτε ο ουκ εξεστιν τοις σαββασιν; 3και αποκριθεις προς αυτους ειπεν ο Ιησους Ουδε τουτο ανεγνωτε ο εποιησεν Δαυειδ οποτε επεινασεν αυτος και οι μετ αυτου οντες; 4ως εισηλθεν εις τον οικον του Θεου και τους αρτους της προθεσεως λαβων εφαγεν και εδωκεν τοις μετ αυτου, ους ουκ εξεστιν φαγειν ει μη μονους τους ιερεις; 5και ελεγεν αυτοις Κυριος εστιν του σαββατου ο Υιος του ανθρωπου. 6Εγενετο δε εν ετερῳ σαββατῳ εισελθειν αυτον εις την συναγωγην και διδασκειν· και ην ανθρωπος εκει και η χειρ αυτου η δεξια ην ξηρα· 7παρετηρουντο δε αυτον οι γραμματεις και οι Φαρισαιοι ει εν τῳ σαββατῳ θεραπευει, ινα ευρωσιν κατηγορειν αυτου. 8αυτος δε ῃδει τους διαλογισμους αυτων, ειπεν δε τῳ ανδρι τῳ ξηραν εχοντι την χειρα Εγειρε και στηθι εις το μεσον· και αναστας εστη. 9ειπεν δε ο Ιησους προς αυτους Επερωτω υμας ει εξεστιν τῳ σαββατῳ αγαθοποιησαι η κακοποιησαι, ψυχην σωσαι η απολεσαι; 10και περιβλεψαμενος παντας αυτους ειπεν αυτῳ Εκτεινον την χειρα σου. ο δε εποιησεν, και απεκατεσταθη η χειρ αυτου. 11αυτοι δε επλησθησαν ανοιας, και διελαλουν προς αλληλους τι αν ποιησαιεν τῳ Ιησου. 12Εγενετο δε εν ταις ημεραις ταυταις εξελθειν αυτον εις το ορος προσευξασθαι, και ην διανυκτερευων εν τῃ προσευχῃ του Θεου. 13και οτε εγενετο ημερα, προσεφωνησεν τους μαθητας αυτου, και εκλεξαμενος απ αυτων δωδεκα, ους και αποστολους ωνομασεν, 14Σιμωνα, ον και ωνομασεν, Πετρον και Ανδρεαν τον αδελφον αυτου, και Ιακωβον και Ιωανην, και Φιλιππον και Βαρθολομαιον, 15και Μαθθαιον και Θωμαν, και Ιακωβον Αλφαιου και Σιμωνα τον καλουμενον Ζηλωτην, 16και Ιουδαν Ιακωβου, και Ιουδαν Ισκαριωθ, ος εγενετο προδοτης, 17και καταβας μετ αυτων εστη επι τοπου πεδινου, και οχλος πολυς μαθητων αυτου, και πληθος πολυ του λαου απο πασης της Ιουδαιας και Ιερουσαλημ και της παραλιου Τυρου και Σιδωνος, 18οι ηλθον ακουσαι αυτου και ιαθηναι απο των νοσων αυτων, και οι ενοχλουμενοι απο πνευματων ακαθαρτων εθεραπευοντο· 19και πας ο οχλος εζητουν απτεσθαι αυτου, οτι δυναμις παρ αυτου εξηρχετο και ιατο παντας. 20Και αυτος επαρας τους οφθαλμους αυτου εις τους μαθητας αυτου ελεγεν Μακαριοι οι πτωχοι, οτι υμετερα εστιν η βασιλεια του Θεου. 21μακαριοι οι πεινωντες νυν, οτι χορτασθησεσθε. μακαριοι οι κλαιοντες νυν, οτι γελασετε. 22μακαριοι εστε οταν μισησωσιν υμας οι ανθρωποι, και οταν αφορισωσιν υμας και ονειδισωσιν και εκβαλωσιν το ονομα υμων ως πονηρον ενεκα του Υιου του ανθρωπου. 23χαρητε εν εκεινῃ τῃ ημερᾳ και σκιρτησατε· ιδου γαρ ο μισθος υμων πολυς εν τῳ ουρανῳ· κατα τα αυτα γαρ εποιουν τοις προφηταις οι πατερες αυτων. 24Πλην ουαι υμιν τοις πλουσιοις, οτι απεχετε την παρακλησιν υμων. 25ουαι υμιν, οι εμπεπλησμενοι νυν, οτι πεινασετε. ουαι, οι γελωντες νυν, οτι πενθησετε και κλαυσετε. 26ουαι οταν καλως υμας ειπωσιν παντες οι ανθρωποι· κατα τα αυτα γαρ εποιουν τοις ψευδοπροφηταις οι πατερες αυτων. 27Αλλα υμιν λεγω τοις ακουουσιν Αγαπατε τους εχθρους υμων, καλως ποιειτε τοις μισουσιν υμας, 28ευλογειτε τους καταρωμενους υμας, προσευχεσθε περι των επηρεαζοντων υμας. 29τῳ τυπτοντι σε επι την σιαγονα παρεχε και την αλλην, και απο του αιροντος σου το ιματιον και τον χιτωνα μη κωλυσῃς. 30παντι αιτουντι σε διδου, και απο του αιροντος τα σα μη απαιτει. 31και καθως θελετε ινα ποιωσιν υμιν οι ανθρωποι, ποιειτε αυτοις ομοιως. 32και ει αγαπατε τους αγαπωντας υμας, ποια υμιν χαρις εστιν; και γαρ οι αμαρτωλοι τους αγαπωντας αυτους αγαπωσιν. 33και γαρ εαν αγαθοποιητε τους αγαθοποιουντας υμας, ποια υμιν χαρις εστιν; και οι αμαρτωλοι το αυτο ποιουσιν. 34και εαν δανισητε παρ ων ελπιζετε λαβειν, ποια υμιν χαρις εστιν; και αμαρτωλοι αμαρτωλοις δανιζουσιν ινα απολαβωσιν τα ισα. 35πλην αγαπατε τους εχθρους υμων και αγαθοποιειτε και δανιζετε μηδεν απελπιζοντες· και εσται ο μισθος υμων πολυς, και εσεσθε υιοι Υψιστου, οτι αυτος χρηστος εστιν επι τους αχαριστους και πονηρους. 36Γινεσθε οικτιρμονες, καθως ο Πατηρ υμων οικτιρμων εστιν. 37και μη κρινετε, και ου μη κριθητε· και μη καταδικαζετε, και ου μη καταδικασθητε. απολυετε, και απολυθησεσθε· 38διδοτε, και δοθησεται υμιν· μετρον καλον πεπιεσμενον σεσαλευμενον υπερεκχυννομενον δωσουσιν εις τον κολπον υμων· ῳ γαρ μετρῳ μετρειτε αντιμετρηθησεται υμιν. 39Ειπεν δε και παραβολην αυτοις Μητι δυναται τυφλος τυφλον οδηγειν; ουχι αμφοτεροι εις βοθυνον εμπεσουνται; 40ουκ εστιν μαθητης υπερ τον διδασκαλον· κατηρτισμενος δε πας εσται ως ο διδασκαλος αυτου. 41Τι δε βλεπεις το καρφος το εν τῳ οφθαλμῳ του αδελφου σου, την δε δοκον την εν τῳ ιδιῳ οφθαλμῳ ου κατανοεις; 42πως δυνασαι λεγειν τῳ αδελφῳ σου Αδελφε, αφες εκβαλω το καρφος το εν τῳ οφθαλμῳ σου, αυτος την εν τῳ οφθαλμῳ σου δοκον ου βλεπων; υποκριτα, εκβαλε πρωτον την δοκον εκ του οφθαλμου σου, και τοτε διαβλεψεις το καρφος το εν τῳ οφθαλμῳ του αδελφου σου εκβαλειν. 43Ου γαρ εστιν δενδρον καλον ποιουν καρπον σαπρον, ουδε παλιν δενδρον σαπρον ποιουν καρπον καλον. 44εκαστον γαρ δενδρον εκ του ιδιου καρπου γινωσκεται· ου γαρ εξ ακανθων συλλεγουσιν συκα, ουδε εκ βατου σταφυλην τρυγωσιν. 45ο αγαθος ανθρωπος εκ του αγαθου θησαυρου της καρδιας προφερει το αγαθον, και ο πονηρος εκ του πονηρου προφερει το πονηρον· εκ γαρ περισσευματος καρδιας λαλει το στομα αυτου. 46Τι δε με καλειτε Κυριε κυριε, και ου ποιειτε α λεγω; 47Πας ο ερχομενος προς με και ακουων μου των λογων και ποιων αυτους, υποδειξω υμιν τινι εστιν ομοιος. 48ομοιος εστιν ανθρωπῳ οικοδομουντι οικιαν, ος εσκαψεν και εβαθυνεν και εθηκεν θεμελιον επι την πετραν· πλημμυρης δε γενομενης προσερηξεν ο ποταμος τῃ οικιᾳ εκεινῃ, και ουκ ισχυσεν σαλευσαι αυτην δια το καλως οικοδομησθαι αυτην. 49ο δε ακουσας και μη ποιησας ομοιος εστιν ανθρωπῳ οικοδομησαντι οικιαν επι την γην χωρις θεμελιου, ῃ προσερηξεν ο ποταμος, και ευθυς συνεπεσεν, και εγενετο το ρηγμα της οικιας εκεινης μεγα.