1Ιακωβος Θεου και Κυριου Ιησου Χριστου δουλος ταις δωδεκα φυλαις ταις εν τῃ Διασπορᾳ χαιρειν.
2Πασαν χαραν ηγησασθε, αδελφοι μου, οταν πειρασμοις περιπεσητε ποικιλοις,
3γινωσκοντες οτι το δοκιμιον υμων της πιστεως κατεργαζεται υπομονην.
4η δε υπομονη εργον τελειον εχετω, ινα ητε τελειοι και ολοκληροι, εν μηδενι λειπομενοι.
5Ει δε τις υμων λειπεται σοφιας, αιτειτω παρα του διδοντος Θεου πασιν απλως και μη ονειδιζοντος, και δοθησεται αυτῳ.
6αιτειτω δε εν πιστει, μηδεν διακρινομενος· ο γαρ διακρινομενος εοικεν κλυδωνι θαλασσης ανεμιζομενῳ και ριπιζομενῳ.
7μη γαρ οιεσθω ο ανθρωπος εκεινος οτι λημψεται τι παρα του Κυριου,
8ανηρ διψυχος, ακαταστατος εν πασαις ταις οδοις αυτου.
9Καυχασθω δε ο αδελφος ο ταπεινος εν τῳ υψει αυτου,
10ο δε πλουσιος εν τῃ ταπεινωσει αυτου, οτι ως ανθος χορτου παρελευσεται.
11ανετειλεν γαρ ο ηλιος συν τῳ καυσωνι και εξηρανεν τον χορτον, και το ανθος αυτου εξεπεσεν και η ευπρεπεια του προσωπου αυτου απωλετο· ουτως και ο πλουσιος εν ταις πορειαις αυτου μαρανθησεται.
12Μακαριος ανηρ ος υπομενει πειρασμον, οτι δοκιμος γενομενος λημψεται τον στεφανον της ζωης, ον επηγγειλατο τοις αγαπωσιν αυτον.
13Μηδεις πειραζομενος λεγετω οτι Απο Θεου πειραζομαι· ο γαρ Θεος απειραστος εστιν κακων, πειραζει δε αυτος ουδενα.
14εκαστος δε πειραζεται υπο της ιδιας επιθυμιας εξελκομενος και δελεαζομενος·
15ειτα η επιθυμια συλλαβουσα τικτει αμαρτιαν, η δε αμαρτια αποτελεσθεισα αποκυει θανατον.
16Μη πλανασθε, αδελφοι μου αγαπητοι.
17πασα δοσις αγαθη και παν δωρημα τελειον ανωθεν εστιν καταβαινον απο του Πατρος των φωτων, παρ ῳ ουκ ενι παραλλαγη η τροπης αποσκιασμα.
18βουληθεις απεκυησεν ημας λογῳ αληθειας, εις το ειναι ημας απαρχην τινα των αυτου κτισματων.
19Ιστε, αδελφοι μου αγαπητοι. εστω δε πας ανθρωπος ταχυς εις το ακουσαι, βραδυς εις το λαλησαι, βραδυς εις οργην·
20οργη γαρ ανδρος δικαιοσυνην Θεου ουκ εργαζεται.
21διο αποθεμενοι πασαν ρυπαριαν και περισσειαν κακιας εν πραυτητι δεξασθε τον εμφυτον λογον τον δυναμενον σωσαι τας ψυχας υμων.
22γινεσθε δε ποιηται λογου, και μη ακροαται μονον παραλογιζομενοι εαυτους.
23οτι ει τις ακροατης λογου εστιν και ου ποιητης, ουτος εοικεν ανδρι κατανοουντι το προσωπον της γενεσεως αυτου εν εσοπτρῳ·
24κατενοησεν γαρ εαυτον και απεληλυθεν, και ευθεως επελαθετο οποιος ην.
25ο δε παρακυψας εις νομον τελειον τον της ελευθεριας και παραμεινας, ουκ ακροατης επιλησμονης γενομενος αλλα ποιητης εργου, ουτος μακαριος εν τῃ ποιησει αυτου εσται.
26Ει τις δοκει θρησκος ειναι, μη χαλιναγωγων γλωσσαν εαυτου αλλα απατων καρδιαν εαυτου, τουτου ματαιος η θρησκεια.
27θρησκεια καθαρα και αμιαντος παρα τῳ Θεῳ και Πατρι αυτη εστιν, επισκεπτεσθαι ορφανους και χηρας εν τῃ θλιψει αυτων, ασπιλον εαυτον τηρειν απο του κοσμου.