1Δια τουτο δει περισσοτερως προσεχειν ημας τοις ακουσθεισιν, μη ποτε παραρυωμεν. 2ει γαρ ο δι αγγελων λαληθεις λογος εγενετο βεβαιος, και πασα παραβασις και παρακοη ελαβεν ενδικον μισθαποδοσιαν, 3πως ημεις εκφευξομεθα τηλικαυτης αμελησαντες σωτηριας; ητις αρχην λαβουσα λαλεισθαι δια του Κυριου, υπο των ακουσαντων εις ημας εβεβαιωθη, 4συνεπιμαρτυρουντος του Θεου σημειοις τε και τερασιν και ποικιλαις δυναμεσιν και Πνευματος Αγιου μερισμοις κατα την αυτου θελησιν. 5Ου γαρ αγγελοις υπεταξεν την οικουμενην την μελλουσαν, περι ης λαλουμεν. 6διεμαρτυρατο δε που τις λεγων Τι εστιν ανθρωπος οτι μιμνῃσκῃ αυτου; η υιος ανθρωπου οτι επισκεπτῃ αυτον; 7ηλαττωσας αυτον βραχυ τι παρ αγγελους, δοξῃ και τιμῃ εστεφανωσας αυτον, 8παντα υπεταξας υποκατω των ποδων αυτου. εν τῳ γαρ υποταξαι αυτῳ τα παντα ουδεν αφηκεν αυτῳ ανυποτακτον. νυν δε ουπω ορωμεν αυτῳ τα παντα υποτεταγμενα· 9τον δε βραχυ τι παρ αγγελους ηλαττωμενον βλεπομεν Ιησουν δια το παθημα του θανατου δοξῃ και τιμῃ εστεφανωμενον, οπως χαριτι Θεου υπερ παντος γευσηται θανατου. 10Επρεπεν γαρ αυτῳ, δι ον τα παντα και δι ου τα παντα, πολλους υιους εις δοξαν αγαγοντα τον αρχηγον της σωτηριας αυτων δια παθηματων τελειωσαι. 11ο τε γαρ αγιαζων και οι αγιαζομενοι εξ ενος παντες· δι ην αιτιαν ουκ επαισχυνεται αδελφους αυτους καλειν, 12λεγων Απαγγελω το ονομα σου τοις αδελφοις μου, εν μεσῳ εκκλησιας υμνησω σε· 13και παλιν Εγω εσομαι πεποιθως επ αυτῳ· και παλιν Ιδου εγω και τα παιδια α μοι εδωκεν ο Θεος. 14επει ουν τα παιδια κεκοινωνηκεν αιματος και σαρκος, και αυτος παραπλησιως μετεσχεν των αυτων, ινα δια του θανατου καταργησῃ τον το κρατος εχοντα του θανατου, τουτ εστιν τον διαβολον, 15και απαλλαξῃ τουτους, οσοι φοβῳ θανατου δια παντος του ζην ενοχοι ησαν δουλειας. 16ου γαρ δηπου αγγελων επιλαμβανεται, αλλα σπερματος Αβρααμ επιλαμβανεται. 17οθεν ωφειλεν κατα παντα τοις αδελφοις ομοιωθηναι, ινα ελεημων γενηται και πιστος αρχιερευς τα προς τον Θεον, εις το ιλασκεσθαι τας αμαρτιας του λαου. 18εν ῳ γαρ πεπονθεν αυτος πειρασθεις, δυναται τοις πειραζομενοις βοηθησαι.