1Τεκνια μου, ταυτα γραφω υμιν ινα μη αμαρτητε. και εαν τις αμαρτῃ, Παρακλητον εχομεν προς τον Πατερα Ιησουν Χριστον δικαιον· 2και αυτος ιλασμος εστιν περι των αμαρτιων ημων, ου περι των ημετερων δε μονον αλλα και περι ολου του κοσμου. 3και εν τουτῳ γινωσκομεν οτι εγνωκαμεν αυτον, εαν τας εντολας αυτου τηρωμεν. 4ο λεγων οτι Εγνωκα αυτον, και τας εντολας αυτου μη τηρων, ψευστης εστιν, και εν τουτῳ η αληθεια ουκ εστιν· 5ος δ αν τηρῃ αυτου τον λογον αληθως εν τουτῳ η αγαπη του Θεου τετελειωται. Εν τουτῳ γινωσκομεν οτι εν αυτῳ εσμεν· 6ο λεγων εν αυτῳ μενειν οφειλει καθως εκεινος περιεπατησεν και αυτος ουτως περιπατειν. 7Αγαπητοι, ουκ εντολην καινην γραφω υμιν, αλλ εντολην παλαιαν ην ειχετε απ αρχης· η εντολη η παλαια εστιν ο λογος ον ηκουσατε. 8παλιν εντολην καινην γραφω υμιν, ο εστιν αληθες εν αυτῳ και εν υμιν, οτι η σκοτια παραγεται και το φως το αληθινον ηδη φαινει. 9Ο λεγων εν τῳ φωτι ειναι και τον αδελφον αυτου μισων εν τῃ σκοτιᾳ εστιν εως αρτι. 10ο αγαπων τον αδελφον αυτου εν τῳ φωτι μενει, και σκανδαλον εν αυτῳ ουκ εστιν· 11ο δε μισων τον αδελφον αυτου εν τῃ σκοτιᾳ εστιν και εν τῃ σκοτιᾳ περιπατει, και ουκ οιδεν που υπαγει, οτι η σκοτια ετυφλωσεν τους οφθαλμους αυτου. 12Γραφω υμιν, τεκνια, οτι αφεωνται υμιν αι αμαρτιαι δια το ονομα αυτου. 13γραφω υμιν, πατερες, οτι εγνωκατε τον απ αρχης· γραφω υμιν, νεανισκοι, οτι νενικηκατε τον πονηρον. 14εγραψα υμιν, παιδια, οτι εγνωκατε τον Πατερα. εγραψα υμιν, πατερες, οτι εγνωκατε τον απ αρχης. εγραψα υμιν, νεανισκοι, οτι ισχυροι εστε και ο λογος του Θεου εν υμιν μενει και νενικηκατε τον πονηρον. 15Μη αγαπατε τον κοσμον μηδε τα εν τῳ κοσμῳ. εαν τις αγαπᾳ τον κοσμον, ουκ εστιν η αγαπη του Πατρος εν αυτῳ· 16οτι παν το εν τῳ κοσμῳ, η επιθυμια της σαρκος και η επιθυμια των οφθαλμων και η αλαζονια του βιου, ουκ εστιν εκ του πατρος, αλλα εκ του κοσμου εστιν. 17και ο κοσμος παραγεται και η επιθυμια αυτου· ο δε ποιων το θελημα του Θεου μενει εις τον αιωνα. 18Παιδια, εσχατη ωρα εστιν, και καθως ηκουσατε οτι αντιχριστος ερχεται, και νυν αντιχριστοι πολλοι γεγονασιν· οθεν γινωσκομεν οτι εσχατη ωρα εστιν. 19εξ ημων εξηλθαν, αλλ ουκ ησαν εξ ημων· ει γαρ εξ ημων ησαν, μεμενηκεισαν αν μεθ ημων· αλλ ινα φανερωθωσιν οτι ουκ εισιν παντες εξ ημων. 20και υμεις χρισμα εχετε απο του Αγιου, και οιδατε παντες. 21ουκ εγραψα υμιν οτι ουκ οιδατε την αληθειαν, αλλ οτι οιδατε αυτην, και οτι παν ψευδος εκ της αληθειας ουκ εστιν. 22Τις εστιν ο ψευστης ει μη ο αρνουμενος οτι Ιησους ουκ εστιν ο Χριστος; ουτος εστιν ο αντιχριστος, ο αρνουμενος τον Πατερα και τον Υιον. 23πας ο αρνουμενος τον Υιον ουδε τον Πατερα εχει· ο ομολογων τον Υιον και τον Πατερα εχει. 24υμεις ο ηκουσατε απ αρχης, εν υμιν μενετω. εαν εν υμιν μεινῃ ο απ αρχης ηκουσατε, και υμεις εν τῳ Υιῳ και εν τῳ Πατρι μενειτε. 25και αυτη εστιν η επαγγελια ην αυτος επηγγειλατο ημιν, την ζωην την αιωνιον. 26Ταυτα εγραψα υμιν περι των πλανωντων υμας. 27και υμεις το χρισμα ο ελαβετε απ αυτου μενει εν υμιν, και ου χρειαν εχετε ινα τις διδασκῃ υμας· αλλ ως το αυτου χρισμα διδασκει υμας περι παντων, και αληθες εστιν και ουκ εστιν ψευδος, και καθως εδιδαξεν υμας, μενετε εν αυτῳ. 28Και νυν, τεκνια, μενετε εν αυτῳ, ινα εαν φανερωθῃ σχωμεν παρρησιαν και μη αισχυνθωμεν απ αυτου εν τῃ παρουσιᾳ αυτου. 29εαν ειδητε οτι δικαιος εστιν, γινωσκετε οτι και πας ο ποιων την δικαιοσυνην εξ αυτου γεγεννηται.