1Περι δε ων εγραψατε, καλον ανθρωπῳ γυναικος μη απτεσθαι· 2δια δε τας πορνειας εκαστος την εαυτου γυναικα εχετω, και εκαστη τον ιδιον ανδρα εχετω. 3τῃ γυναικι ο ανηρ την οφειλην αποδιδοτω, ομοιως δε και η γυνη τῳ ανδρι. 4η γυνη του ιδιου σωματος ουκ εξουσιαζει αλλα ο ανηρ· ομοιως δε και ο ανηρ του ιδιου σωματος ουκ εξουσιαζει αλλα η γυνη. 5μη αποστερειτε αλληλους, ει μητι αν εκ συμφωνου προς καιρον ινα σχολασητε τῃ προσευχῃ και παλιν επι το αυτο ητε, ινα μη πειραζῃ υμας ο Σατανας δια την ακρασιαν υμων. 6τουτο δε λεγω κατα συνγνωμην, ου κατ επιταγην. 7θελω δε παντας ανθρωπους ειναι ως και εμαυτον· αλλα εκαστος ιδιον εχει χαρισμα εκ Θεου, ο μεν ουτως, ο δε ουτως. 8Λεγω δε τοις αγαμοις και ταις χηραις, καλον αυτοις εαν μεινωσιν ως καγω· 9ει δε ουκ εγκρατευονται, γαμησατωσαν· κρειττον γαρ εστιν γαμειν η πυρουσθαι. 10τοις δε γεγαμηκοσιν παραγγελλω, ουκ εγω αλλα ο Κυριος, γυναικα απο ανδρος μη χωρισθηναι,— 11εαν δε και χωρισθῃ, μενετω αγαμος η τῳ ανδρι καταλλαγητω,— και ανδρα γυναικα μη αφιεναι. 12τοις δε λοιποις λεγω εγω, ουχ ο Κυριος· ει τις αδελφος γυναικα εχει απιστον, και αυτη συνευδοκει οικειν μετ αυτου, μη αφιετω αυτην· 13και γυνη ητις εχει ανδρα απιστον, και ουτος συνευδοκει οικειν μετ αυτης, μη αφιετω τον ανδρα. 14ηγιασται γαρ ο ανηρ ο απιστος εν τῃ γυναικι, και ηγιασται η γυνη η απιστος εν τῳ αδελφῳ· επει αρα τα τεκνα υμων ακαθαρτα εστιν, νυν δε αγια εστιν. 15ει δε ο απιστος χωριζεται, χωριζεσθω· ου δεδουλωται ο αδελφος η η αδελφη εν τοις τοιουτοις· εν δε ειρηνῃ κεκληκεν υμας ο Θεος. 16τι γαρ οιδας, γυναι, ει τον ανδρα σωσεις; η τι οιδας, ανερ, ει την γυναικα σωσεις; 17Ει μη εκαστῳ ως μεμερικεν ο Κυριος, εκαστον ως κεκληκεν ο Θεος, ουτως περιπατειτω. και ουτως εν ταις εκκλησιαις πασαις διατασσομαι. 18περιτετμημενος τις εκληθη; μη επισπασθω· εν ακροβυστιᾳ κεκληται τις; μη περιτεμνεσθω. 19η περιτομη ουδεν εστιν, και η ακροβυστια ουδεν εστιν, αλλα τηρησις εντολων Θεου. 20εκαστος εν τῃ κλησει ῃ εκληθη, εν ταυτῃ μενετω. 21δουλος εκληθης; μη σοι μελετω· αλλ ει και δυνασαι ελευθερος γενεσθαι, μαλλον χρησαι. 22ο γαρ εν Κυριῳ κληθεις δουλος απελευθερος Κυριου εστιν· ομοιως ο ελευθερος κληθεις δουλος εστιν Χριστου. 23τιμης ηγορασθητε· μη γινεσθε δουλοι ανθρωπων. 24εκαστος εν ῳ εκληθη, αδελφοι, εν τουτῳ μενετω παρα Θεῳ. 25Περι δε των παρθενων επιταγην Κυριου ουκ εχω, γνωμην δε διδωμι ως ηλεημενος υπο Κυριου πιστος ειναι. 26Νομιζω ουν τουτο καλον υπαρχειν δια την ενεστωσαν αναγκην, οτι καλον ανθρωπῳ το ουτως ειναι. 27δεδεσαι γυναικι; μη ζητει λυσιν· λελυσαι απο γυναικος; μη ζητει γυναικα. 28εαν δε και γαμησῃς, ουχ ημαρτες, και εαν γημῃ η παρθενος, ουχ ημαρτεν· θλιψιν δε τῃ σαρκι εξουσιν οι τοιουτοι, εγω δε υμων φειδομαι. 29Τουτο δε φημι, αδελφοι, ο καιρος συνεσταλμενος εστιν· το λοιπον ινα και οι εχοντες γυναικας ως μη εχοντες ωσιν, 30και οι κλαιοντες ως μη κλαιοντες, και οι χαιροντες ως μη χαιροντες, και οι αγοραζοντες ως μη κατεχοντες, 31και οι χρωμενοι τον κοσμον ως μη καταχρωμενοι· παραγει γαρ το σχημα του κοσμου τουτου. 32θελω δε υμας αμεριμνους ειναι. ο αγαμος μεριμνᾳ τα του Κυριου, πως αρεσῃ τῳ Κυριῳ· 33ο δε γαμησας μεριμνᾳ τα του κοσμου, πως αρεσῃ τῃ γυναικι, 34και μεμερισται. και η γυνη η αγαμος και η παρθενος μεριμνᾳ τα του Κυριου, ινα ῃ αγια και τῳ σωματι και τῳ πνευματι· η δε γαμησασα μεριμνᾳ τα του κοσμου, πως αρεσῃ τῳ ανδρι. 35τουτο δε προς το υμων αυτων συμφορον λεγω, ουχ ινα βροχον υμιν επιβαλω, αλλα προς το ευσχημον και ευπαρεδρον τῳ Κυριῳ απερισπαστως. 36Ει δε τις ασχημονειν επι την παρθενον αυτου νομιζει, εαν ῃ υπερακμος, και ουτως οφειλει γινεσθαι, ο θελει ποιειτω· ουχ αμαρτανει· γαμειτωσαν. 37ος δε εστηκεν εν τῃ καρδιᾳ αυτου εδραιος μη εχων αναγκην, εξουσιαν δε εχει περι του ιδιου θεληματος, και τουτο κεκρικεν εν τῃ ιδιᾳ καρδιᾳ, τηρειν την εαυτου παρθενον, καλως ποιησει. 38ωστε και ο γαμιζων την εαυτου παρθενον καλως ποιει, και ο μη γαμιζων κρεισσον ποιησει. 39Γυνη δεδεται εφ οσον χρονον ζῃ ο ανηρ αυτης· εαν δε κοιμηθῃ ο ανηρ, ελευθερα εστιν ῳ θελει γαμηθηναι, μονον εν Κυριῳ· 40μακαριωτερα δε εστιν εαν ουτως μεινῃ, κατα την εμην γνωμην· δοκω δε καγω Πνευμα Θεου εχειν.