1καμνων τη ψυχη μου στενων επαφησω επ αυτον τα ρηματα μου λαλησω πικρια ψυχης μου συνεχομενος
2και ερω προς κυριον μη με ασεβειν διδασκε και δια τι με ουτως εκρινας
3η καλον σοι εαν αδικησω οτι απειπω εργα χειρων σου βουλη δε ασεβων προσεσχες
4η ωσπερ βροτος ορα καθορας η καθως ορα ανθρωπος βλεψη
5η ο βιος σου ανθρωπινος εστιν η τα ετη σου ανδρος
6οτι ανεζητησας την ανομιαν μου και τας αμαρτιας μου εξιχνιασας
7οιδας γαρ οτι ουκ ησεβησα αλλα τις εστιν ο εκ των χειρων σου εξαιρουμενος
8αι χειρες σου επλασαν με και εποιησαν με μετα ταυτα μεταβαλων με επαισας
9μνησθητι οτι πηλον με επλασας εις δε γην με παλιν αποστρεφεις
10η ουχ ωσπερ γαλα με ημελξας ετυρωσας δε με ισα τυρω
11δερμα και κρεας με ενεδυσας οστεοις δε και νευροις με ενειρας
12ζωην δε και ελεος εθου παρ εμοι η δε επισκοπη σου εφυλαξεν μου το πνευμα
13ταυτα εχων εν σεαυτω οιδα οτι παντα δυνασαι αδυνατει δε σοι ουθεν
14εαν τε γαρ αμαρτω φυλασσεις με απο δε ανομιας ουκ αθωον με πεποιηκας
15εαν τε γαρ ασεβης ω οιμμοι εαν τε ω δικαιος ου δυναμαι ανακυψαι πληρης γαρ ατιμιας ειμι
16αγρευομαι γαρ ωσπερ λεων εις σφαγην παλιν δε μεταβαλων δεινως με ολεκεις
17επανακαινιζων επ εμε την ετασιν μου οργη δε μεγαλη μοι εχρησω επηγαγες δε επ εμε πειρατηρια
18ινα τι ουν εκ κοιλιας με εξηγαγες και ουκ απεθανον οφθαλμος δε με ουκ ειδεν
19και ωσπερ ουκ ων εγενομην δια τι γαρ εκ γαστρος εις μνημα ουκ απηλλαγην
20η ουκ ολιγος εστιν ο χρονος του βιου μου εασον με αναπαυσασθαι μικρον
21προ του με πορευθηναι οθεν ουκ αναστρεψω εις γην σκοτεινην και γνοφεραν
22εις γην σκοτους αιωνιου ου ουκ εστιν φεγγος ουδε οραν ζωην βροτων