1υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει 2ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος 3μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι 4μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου 5αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου 6ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας 7η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ 8υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας 9η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης 10εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας 11αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται 12ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη 13ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον 14ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω 15ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης 16και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση 17η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη 18πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη 19ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται 20σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται