1υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει
2ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος
3μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι
4μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου
5αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου
6ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας
7η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ
8υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας
9η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης
10εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας
11αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται
12ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη
13ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον
14ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω
15ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης
16και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση
17η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη
18πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη
19ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται
20σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται