1Kiele la Sinjoro en Sia kolero kovris per mallumo la filinon de Cion! 2Senindulge ekstermis la Sinjoro ĉiujn loĝejojn de Jakob; 3En flama kolero Li rompis ĉiujn kornojn de Izrael; 4Li streĉis Sian pafarkon kiel malamiko, direktis Sian dekstran manon kiel atakanto, 5La Sinjoro fariĝis kiel malamiko, 6Kiel ĝardenon Li ruinigis lian tendon, detruis lian kunvenejon; 7La Sinjoro forlasis Sian altaron, abomenis Sian sanktejon, 8La Eternulo decidis ekstermi la muregon de la filino de Cion; 9Enprofundiĝis en la teron ĝiaj pordegoj; Li detruis kaj rompis ĝiajn riglilojn; 10Silente sidas sur la tero la plejaĝuloj de la filino de Cion; 11Konsumiĝis de larmoj miaj okuloj, ŝvelis miaj internaĵoj, 12Al siaj patrinoj ili diris: Kie estas pano kaj vino? 13Kiun mi povas montri al vi, kun kiu mi povas kompari vin, ho filino de Jerusalem? 14Viaj profetoj profetis al vi malveraĵon kaj sensencaĵon, 15Kunfrapas pri vi siajn manojn ĉiuj preterirantoj; 16Malfermegas kontraŭ vi sian buŝon ĉiuj viaj malamikoj; 17La Eternulo plenumis tion, kion Li intencis; 18Ilia koro krias al la Sinjoro: 19Leviĝu, ploregu en la nokto en la komenco de ĉiu gardoparto; 20Rigardu, ho Eternulo, kaj vidu, kun kiu Vi agis tiamaniere! 21Surtere sur la stratoj kuŝis junuloj kaj maljunuloj; 22Kiel por festa tago Vi kunvokis de ĉirkaŭe miajn terurajn najbarojn,