1Kiel solece sidas la urbo, kiu estis tiel multehoma!
2Senĉese ŝi ploras en la nokto, kaj ŝiaj larmoj estas sur ŝiaj vangoj;
3Elmigris Jehuda pro mizero kaj tro malfacila laborado;
4La vojoj de Cion estas malĝojaj, ĉar neniu iras al festoj;
5Ĝiaj kontraŭuloj fariĝis ĉefoj, ĝiaj malamikoj ĝuas bonstaton;
6Foriĝis de la filino de Cion ŝia tuta beleco;
7En la tagoj de sia mizero kaj suferoj Jerusalem rememoras ĉiujn ĉarmaĵojn, kiujn ŝi havis en la tempoj pasintaj;
8Pekis, pekis Jerusalem, tial ŝi fariĝis kiel hontindulino;
9Ŝia malpuraĵo estas sur la rando de ŝia vesto; ŝi ne pensis pri sia estonteco;
10La malamiko etendis sian manon sur ĉiujn ŝiajn grandvaloraĵojn;
11Ŝia tuta popolo ĝemas, ili serĉas panon,
12Ho vi, ĉiuj, kiuj preteriras la vojon, rigardu kaj vidu,
13De supre Li ĵetis fajron en miajn ostojn, kaj ĝi ekregis en ili;
14Kunplektiĝis per Lia mano la jugo de miaj pekoj;
15La Sinjoro dispremis per la piedoj ĉiujn miajn fortulojn interne de mi;
16Pro tio mi ploras kaj miaj ambaŭ okuloj abunde fluigas akvon;
17Cion etendas siajn manojn, sed ĝi ne trovas konsolanton;
18Justa Li estas, la Eternulo, ĉar mi malobeis Liajn vortojn.
19Mi vokis miajn amikojn, sed ili min trompis;
20Rigardu, ho Eternulo, en kia mizero mi estas!
21Oni aŭdas, kiel mi ĝemas, sed neniu min konsolas;
22Ilia tuta malboneco venu antaŭ Vin;