1Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:¶ 2Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? 3Jen vi multajn instruis, 4Falantojn restarigis viaj vortoj, 5Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; 6Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? 7Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? 8Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, 9De la ekblovo de Dio ili pereas, 10La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, 11Leono pereis pro manko de manĝaĵo, 12Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, 13Dum meditado pri la vizioj de la nokto, 14Atakis min teruro kaj tremo, 15Kaj spirito traflugis antaŭ mi, 16Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; 17Ĉu homo estas pli justa ol Dio? 18Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, 19Des pli koncerne tiujn, 20De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, 21La fadeno de ilia vivo estas distranĉita;