1Voku do! ĉu iu respondos al vi? 2Malsaĝulon mortigas la kolero, 3Mi vidis malsaĝulon, kiu enradikiĝis, 4Malproksimaj de savo estos liaj filoj; 5Lian rikoltaĵon formanĝos malsatulo, 6Ne el la polvo eliras malpiaĵo, 7Sed homo naskiĝas por suferoj, 8Sed mi min turnus al Dio, 9Al Tiu, kiu faras grandaĵojn, kiujn neniu povas esplori, 10Kiu donas pluvon sur la teron 11Por starigi malaltulojn alte, 12Li detruas la intencojn de ruzuloj, 13Li kaptas la saĝulojn per ilia ruzaĵo; 14En la tago ili renkontas mallumon, 15Li savas kontraŭ glavo, 16Al la senhavulo aperas espero, 17Feliĉa estas la homo, kiun punas Dio; 18Ĉar Li vundas, sed ankaŭ bandaĝas; 19En ses malfeliĉoj Li vin savos; 20En tempo de malsato Li savos vin de la morto, 21Kontraŭ la vipo de lango vi estos kaŝita; 22Dum ruinigo kaj malsato vi ridos; 23Ĉar kun la ŝtonoj de la kampo vi havos interligon, 24Kaj vi ekscios, ke paco estas en via tendo; 25Kaj vi ekscios, ke grandnombra estas via idaro 26En maljuneco vi iros en la tombon, 27Vidu, ni tion esploris, kaj tiel ĝi estas;