1Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, 2Mokado min ĉirkaŭas; 3Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; 4Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; 5Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, 6Li faris min proverbo por la popoloj; 7Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, 8La justuloj eksentos teruron pro tio, 9Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, 10Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, 11Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, 12La nokton ili volas fari tago, 13Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, 14Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; 15Kion mi devas atendi? 16En la profundon de Ŝeol ĝi malsupreniros,