1Ijob respondis kaj diris:¶ 2Mi aŭdis multe da similaj aferoj; 3Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? 4Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. 5Mi fortigus vin per mia buŝo 6Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; 7Sed nun Li lacigis min, 8Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; 9Lia kolero disŝiras; 10Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; 11Dio transdonis min al maljustulo, 12Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, 13Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; 14Li faras en mi breĉon post breĉo, 15Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, 16Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, 17Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, 18Ho tero, ne kovru mian sangon, 19Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, 20Parolistoj estas por mi miaj amikoj; 21Ke Li decidu inter homo kaj Dio, 22Ĉar la nombro de la jaroj pasos,