1Respondens autem Job, dixit : 2Audite, quæso, sermones meos, 3Sustinete me, et ego loquar : 4Numquid contra hominem disputatio mea est, 5Attendite me et obstupescite, 6Et ego, quando recordatus fuero, pertimesco, 7Quare ergo impii vivunt, 8Semen eorum permanet coram eis : 9Domus eorum securæ sunt et pacatæ, 10Bos eorum concepit, et non abortivit : 11Egrediuntur quasi greges parvuli eorum, 12Tenent tympanum et citharam, 13Ducunt in bonis dies suos, 14Qui dixerunt Deo : Recede a nobis, 15Quis est Omnipotens, ut serviamus ei ? 16Verumtamen quia non sunt in manu eorum bona sua, 17Quoties lucerna impiorum extinguetur, 18Erunt sicut paleæ ante faciem venti, 19Deus servabit filiis illius dolorem patris, 20Videbunt oculi ejus interfectionem suam, 21Quid enim ad eum pertinet de domo sua post se, 22Numquid Deus docebit quispiam scientiam, 23Iste moritur robustus et sanus, 24viscera ejus plena sunt adipe, 25alius vero moritur in amaritudine animæ 26et tamen simul in pulvere dormient, 27Certe novi cogitationes vestras, 28Dicitis enim : Ubi est domus principis ? 29Interrogate quemlibet de viatoribus, 30quia in diem perditionis servatur malus, 31Quis arguet coram eo viam ejus ? 32Ipse ad sepulchra ducetur, 33Dulcis fuit glareis Cocyti, 34Quomodo igitur consolamini me frustra,