1Respondens autem Sophar Naamathites, dixit :
2Idcirco cogitationes meæ variæ succedunt sibi,
3Doctrinam qua me arguis audiam,
4Hoc scio a principio,
5quod laus impiorum brevis sit,
6Si ascenderit usque ad cælum superbia ejus,
7quasi sterquilinium in fine perdetur,
8Velut somnium avolans non invenietur :
9Oculus qui eum viderat non videbit,
10Filii ejus atterentur egestate,
11Ossa ejus implebuntur vitiis adolescentiæ ejus,
12Cum enim dulce fuerit in ore ejus malum,
13Parcet illi, et non derelinquet illud,
14Panis ejus in utero illius
15Divitias quas devoravit evomet,
16Caput aspidum suget,
17(Non videat rivulos fluminis,
18Luet quæ fecit omnia, nec tamen consumetur :
19Quoniam confringens nudavit pauperes :
20Nec est satiatus venter ejus :
21Non remansit de cibo ejus,
22Cum satiatus fuerit, arctabitur :
23Utinam impleatur venter ejus,
24Fugiet arma ferrea,
25Eductus, et egrediens de vagina sua,
26Omnes tenebræ absconditæ sunt in occultis ejus ;
27Revelabunt cæli iniquitatem ejus,
28Apertum erit germen domus illius :
29Hæc est pars hominis impii a Deo,