1Quid necesse est homini majora se quærere, 2Melius est nomen bonum quam unguenta pretiosa, 3Melius est ire ad domum luctus 4Melior est ira risu, 5Cor sapientium ubi tristitia est, 6Melius est a sapiente corripi, 7quia sicut sonitus spinarum ardentium sub olla, 8Calumnia conturbat sapientem, 9Melior est finis orationis quam principium. 10Ne sis velox ad irascendum, 11Ne dicas : Quid putas causæ est 12Utilior est sapientia cum divitiis, 13Sicut enim protegit sapientia, sic protegit pecunia ; 14Considera opera Dei, 15In die bona fruere bonis, 16Hæc quoque vidi in diebus vanitatis meæ : 17Noli esse justus multum, 18Ne impie agas multum, 19Bonum est te sustentare justum : 20Sapientia confortavit sapientem 21non est enim homo justus in terra 22Sed et cunctis sermonibus qui dicuntur 23scit enim conscientia tua 24Cuncta tentavi in sapientia. 25multo magis quam erat. 26Lustravi universa animo meo, 27et inveni amariorem morte mulierem, 28Ecce hoc inveni, dixit Ecclesiastes, 29quam adhuc quærit anima mea, 30Solummodo hoc inveni,