1Και αποκριθεις ο Ιησους παλιν ειπεν εν παραβολαις αυτοις λεγων 2Ωμοιωθη η βασιλεια των ουρανων ανθρωπῳ βασιλει, οστις εποιησεν γαμους τῳ υιῳ αυτου. 3και απεστειλεν τους δουλους αυτου καλεσαι τους κεκλημενους εις τους γαμους, και ουκ ηθελον ελθειν. 4παλιν απεστειλεν αλλους δουλους λεγων Ειπατε τοις κεκλημενοις Ιδου το αριστον μου ητοιμακα, οι ταυροι μου και τα σιτιστα τεθυμενα, και παντα ετοιμα· δευτε εις τους γαμους. 5οι δε αμελησαντες απηλθον, ος μεν εις τον ιδιον αγρον, ος δε επι την εμποριαν αυτου· 6οι δε λοιποι κρατησαντες τους δουλους αυτου υβρισαν και απεκτειναν. 7ο δε βασιλευς ωργισθη, και πεμψας τα στρατευματα αυτου απωλεσεν τους φονεις εκεινους και την πολιν αυτων ενεπρησεν. 8τοτε λεγει τοις δουλοις αυτου Ο μεν γαμος ετοιμος εστιν, οι δε κεκλημενοι ουκ ησαν αξιοι· 9πορευεσθε ουν επι τας διεξοδους των οδων, και οσους εαν ευρητε καλεσατε εις τους γαμους. 10και εξελθοντες οι δουλοι εκεινοι εις τας οδους συνηγαγον παντας ους ευρον, πονηρους τε και αγαθους· και επλησθη ο νυμφων ανακειμενων. 11εισελθων δε ο βασιλευς θεασασθαι τους ανακειμενους ειδεν εκει ανθρωπον ουκ ενδεδυμενον ενδυμα γαμου· 12και λεγει αυτῳ Εταιρε, πως εισηλθες ωδε μη εχων ενδυμα γαμου; ο δε εφιμωθη. 13τοτε ο βασιλευς ειπεν τοις διακονοις Δησαντες αυτου ποδας και χειρας εκβαλετε αυτον εις το σκοτος το εξωτερον· εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων. 14Πολλοι γαρ εισιν κλητοι, ολιγοι δε εκλεκτοι. 15Τοτε πορευθεντες οι Φαρισαιοι συμβουλιον ελαβον οπως αυτον παγιδευσωσιν εν λογῳ. 16και αποστελλουσιν αυτῳ τους μαθητας αυτων μετα των Ηρῳδιανων λεγοντας Διδασκαλε, οιδαμεν οτι αληθης ει και την οδον του Θεου εν αληθειᾳ διδασκεις, και ου μελει σοι περι ουδενος, ου γαρ βλεπεις εις προσωπον ανθρωπων· 17ειπον ουν ημιν, τι σοι δοκει; εξεστιν δουναι κηνσον Καισαρι η ου; 18γνους δε ο Ιησους την πονηριαν αυτων ειπεν Τι με πειραζετε, υποκριται; 19επιδειξατε μοι το νομισμα του κηνσου. οι δε προσηνεγκαν αυτῳ δηναριον. 20και λεγει αυτοις Τινος η εικων αυτη και η επιγραφη; 21λεγουσιν· Καισαρος. τοτε λεγει αυτοις Αποδοτε ουν τα Καισαρος Καισαρι και τα του Θεου τῳ Θεῳ. 22και ακουσαντες εθαυμασαν, και αφεντες αυτον απηλθαν. 23Εν εκεινῃ τῃ ημερᾳ προσηλθον αυτῳ Σαδδουκαιοι, λεγοντες μη ειναι αναστασιν, και επηρωτησαν αυτον 24λεγοντες Διδασκαλε, Μωυσης ειπεν Εαν τις αποθανῃ μη εχων τεκνα, επιγαμβρευσει ο αδελφος αυτου την γυναικα αυτου και αναστησει σπερμα τῳ αδελφῳ αυτου. 25ησαν δε παρ ημιν επτα αδελφοι· και ο πρωτος γημας ετελευτησεν, και μη εχων σπερμα αφηκεν την γυναικα αυτου τῳ αδελφῳ αυτου· 26ομοιως και ο δευτερος και ο τριτος, εως των επτα· 27υστερον δε παντων απεθανεν η γυνη. 28εν τῃ αναστασει ουν τινος των επτα εσται γυνη; παντες γαρ εσχον αυτην. 29αποκριθεις δε ο Ιησους ειπεν αυτοις Πλανασθε μη ειδοτες τας γραφας μηδε την δυναμιν του Θεου. 30εν γαρ τῃ αναστασει ουτε γαμουσιν ουτε γαμιζονται, αλλ ως αγγελοι εν τῳ ουρανῳ εισιν. 31περι δε της αναστασεως των νεκρων ουκ ανεγνωτε το ρηθεν υμιν υπο του Θεου λεγοντος 32Εγω ειμι ο Θεος Αβρααμ και ο Θεος Ισαακ και ο Θεος Ιακωβ; ουκ εστιν ο Θεος νεκρων αλλα ζωντων. 33και ακουσαντες οι οχλοι εξεπλησσοντο επι τῃ διδαχῃ αυτου. 34Οι δε Φαρισαιοι ακουσαντες οτι εφιμωσεν τους Σαδδουκαιους, συνηχθησαν επι το αυτο, 35και επηρωτησεν εις εξ αυτων νομικος πειραζων αυτον 36Διδασκαλε, ποια εντολη μεγαλη εν τῳ νομῳ; 37ο δε εφη αυτῳ Αγαπησεις κυριον τον Θεον σου εν ολῃ τῃ καρδιᾳ σου και εν ολῃ τῃ ψυχῃ σου και εν ολῃ τῃ διανοιᾳ σου. 38αυτη εστιν η μεγαλη και πρωτη εντολη. 39δευτερα ομοια αυτῃ Αγαπησεις τον πλησιον σου ως σεαυτον. 40εν ταυταις ταις δυσιν εντολαις ολος ο νομος κρεμαται και οι προφηται. 41Συνηγμενων δε των Φαρισαιων επηρωτησεν αυτους ο Ιησους 42λεγων Τι υμιν δοκει περι του Χριστου; τινος υιος εστιν; λεγουσιν αυτῳ Του Δαυειδ. 43λεγει αυτοις Πως ουν Δαυειδ εν Πνευματι καλει αυτον Κυριον λεγων 44Ειπεν Κυριος τῳ Κυριῳ μου Καθου εκ δεξιων μου εως αν θω τους εχθρους σου υποκατω των ποδων σου; 45ει ουν Δαυειδ καλει αυτον Κυριον, πως υιος αυτου εστιν; 46και ουδεις εδυνατο αποκριθηναι αυτῳ λογον, ουδε ετολμησεν τις απ εκεινης της ημερας επερωτησαι αυτον ουκετι.