1Επειδηπερ πολλοι επεχειρησαν αναταξασθαι διηγησιν περι των πεπληροφορημενων εν ημιν πραγματων, 2καθως παρεδοσαν ημιν οι απ αρχης αυτοπται και υπηρεται γενομενοι του λογου, 3εδοξε καμοι παρηκολουθηκοτι ανωθεν πασιν ακριβως καθεξης σοι γραψαι, κρατιστε Θεοφιλε, 4ινα επιγνῳς περι ων κατηχηθης λογων την ασφαλειαν. 5Εγενετο εν ταις ημεραις Ηρῳδου βασιλεως της Ιουδαιας ιερευς τις ονοματι Ζαχαριας εξ εφημεριας Αβια, και γυνη αυτῳ εκ των θυγατερων Ααρων, και το ονομα αυτης Ελεισαβετ. 6ησαν δε δικαιοι αμφοτεροι εναντιον του Θεου, πορευομενοι εν πασαις ταις εντολαις και δικαιωμασιν του Κυριου αμεμπτοι. 7και ουκ ην αυτοις τεκνον, καθοτι ην η Ελεισαβετ στειρα, και αμφοτεροι προβεβηκοτες εν ταις ημεραις αυτων ησαν. 8Εγενετο δε εν τῳ ιερατευειν αυτον εν τῃ ταξει της εφημεριας αυτου εναντι του Θεου, 9κατα το εθος της ιερατειας ελαχε του θυμιασαι εισελθων εις τον ναον του Κυριου, 10και παν το πληθος ην του λαου προσευχομενον εξω τῃ ωρᾳ του θυμιαματος. 11ωφθη δε αυτῳ αγγελος Κυριου εστως εκ δεξιων του θυσιαστηριου του θυμιαματος. 12και εταραχθη Ζαχαριας ιδων, και φοβος επεπεσεν επ αυτον. 13ειπεν δε προς αυτον ο αγγελος Μη φοβου, Ζαχαρια, διοτι εισηκουσθη η δεησις σου, και η γυνη σου Ελεισαβετ γεννησει υιον σοι, και καλεσεις το ονομα αυτου Ιωανην· 14και εσται χαρα σοι και αγαλλιασις, και πολλοι επι τῃ γενεσει αυτου χαρησονται. 15εσται γαρ μεγας ενωπιον Κυριου, και οινον και σικερα ου μη πιῃ, και Πνευματος Αγιου πλησθησεται ετι εκ κοιλιας μητρος αυτου, 16και πολλους των υιων Ισραηλ επιστρεψει επι Κυριον τον Θεον αυτων· 17και αυτος προελευσεται ενωπιον αυτου εν πνευματι και δυναμει Ηλεια, επιστρεψαι καρδιας πατερων επι τεκνα και απειθεις εν φρονησει δικαιων, ετοιμασαι Κυριῳ λαον κατεσκευασμενον. 18και ειπεν Ζαχαριας προς τον αγγελον Κατα τι γνωσομαι τουτο; εγω γαρ ειμι πρεσβυτης και η γυνη μου προβεβηκυια εν ταις ημεραις αυτης. 19και αποκριθεις ο αγγελος ειπεν αυτῳ Εγω ειμι Γαβριηλ ο παρεστηκως ενωπιον του Θεου, και απεσταλην λαλησαι προς σε και ευαγγελισασθαι σοι ταυτα· 20και ιδου εσῃ σιωπων και μη δυναμενος λαλησαι αχρι ης ημερας γενηται ταυτα, ανθ ων ουκ επιστευσας τοις λογοις μου, οιτινες πληρωθησονται εις τον καιρον αυτων. 21και ην ο λαος προσδοκων τον Ζαχαριαν, και εθαυμαζον εν τῳ χρονιζειν εν τῳ ναῳ αυτον. 22εξελθων δε ουκ εδυνατο λαλησαι αυτοις, και επεγνωσαν οτι οπτασιαν εωρακεν εν τῳ ναῳ· και αυτος ην διανευων αυτοις, και διεμενεν κωφος. 23και εγενετο ως επλησθησαν αι ημεραι της λειτουργιας αυτου, απηλθεν εις τον οικον αυτου. 24Μετα δε ταυτας τας ημερας συνελαβεν Ελεισαβετ η γυνη αυτου, και περιεκρυβεν εαυτην μηνας πεντε, λεγουσα 25οτι Ουτως μοι πεποιηκεν Κυριος εν ημεραις αις επειδεν αφελειν ονειδος μου εν ανθρωποις. 26Εν δε τῳ μηνι τῳ εκτῳ απεσταλη ο αγγελος Γαβριηλ απο του Θεου εις πολιν της Γαλιλαιας ῃ ονομα Ναζαρεθ, 27προς παρθενον εμνηστευμενην ανδρι ῳ ονομα Ιωσηφ, εξ οικου Δαυειδ, και το ονομα της παρθενου Μαριαμ. 28και εισελθων προς αυτην ειπεν Χαιρε, κεχαριτωμενη, ο Κυριος μετα σου. 29η δε επι τῳ λογῳ διεταραχθη, και διελογιζετο ποταπος ειη ο ασπασμος ουτος. 30και ειπεν ο αγγελος αυτῃ Μη φοβου, Μαριαμ· ευρες γαρ χαριν παρα τῳ Θεῳ· 31και ιδου συλλημψῃ εν γαστρι και τεξῃ υιον, και καλεσεις το ονομα αυτου Ιησουν. 32ουτος εσται μεγας και Υιος Υψιστου κληθησεται, και δωσει αυτῳ Κυριος ο Θεος τον θρονον Δαυειδ του πατρος αυτου, 33και βασιλευσει επι τον οικον Ιακωβ εις τους αιωνας, και της βασιλειας αυτου ουκ εσται τελος. 34ειπεν δε Μαριαμ προς τον αγγελον Πως εσται τουτο, επει ανδρα ου γινωσκω; 35και αποκριθεις ο αγγελος ειπεν αυτῃ Πνευμα Αγιον επελευσεται επι σε, και δυναμις Υψιστου επισκιασει σοι· διο και το γεννωμενον αγιον κληθησεται Υιος Θεου. 36και ιδου Ελεισαβετ η συγγενις σου και αυτη συνειληφεν υιον εν γηρει αυτης, και ουτος μην εκτος εστιν αυτῃ τῃ καλουμενῃ στειρᾳ· 37οτι ουκ αδυνατησει παρα του Θεου παν ρημα. 38ειπεν δε Μαριαμ Ιδου η δουλη Κυριου· γενοιτο μοι κατα το ρημα σου. και απηλθεν απ αυτης ο αγγελος. 39Αναστασα δε Μαριαμ εν ταις ημεραις ταυταις επορευθη εις την ορεινην μετα σπουδης εις πολιν Ιουδα, 40και εισηλθεν εις τον οικον Ζαχαριου και ησπασατο την Ελεισαβετ. 41και εγενετο ως ηκουσεν τον ασπασμον της Μαριας η Ελεισαβετ, εσκιρτησεν το βρεφος εν τῃ κοιλιᾳ αυτης, και επλησθη Πνευματος Αγιου η Ελεισαβετ, 42και ανεφωνησεν κραυγῃ μεγαλῃ και ειπεν Ευλογημενη συ εν γυναιξιν, και ευλογημενος ο καρπος της κοιλιας σου. 43και ποθεν μοι τουτο ινα ελθῃ η μητηρ του Κυριου μου προς εμε; 44ιδου γαρ ως εγενετο η φωνη του ασπασμου σου εις τα ωτα μου, εσκιρτησεν εν αγαλλιασει το βρεφος εν τῃ κοιλιᾳ μου. 45και μακαρια η πιστευσασα οτι εσται τελειωσις τοις λελαλημενοις αυτῃ παρα Κυριου. 46Και ειπεν Μαριαμ Μεγαλυνει η ψυχη μου τον Κυριον, 47και ηγαλλιασεν το πνευμα μου επι τῳ Θεῳ τῳ Σωτηρι μου· 48οτι επεβλεψεν επι την ταπεινωσιν της δουλης αυτου. ιδου γαρ απο του νυν μακαριουσιν με πασαι αι γενεαι· 49οτι εποιησεν μοι μεγαλα ο δυνατος. και αγιον το ονομα αυτου, 50και το ελεος αυτου εις γενεας και γενεας τοις φοβουμενοις αυτον. 51Εποιησεν κρατος εν βραχιονι αυτου, διεσκορπισεν υπερηφανους διανοιᾳ καρδιας αυτων· 52καθειλεν δυναστας απο θρονων και υψωσεν ταπεινους, 53πεινωντας ενεπλησεν αγαθων και πλουτουντας εξαπεστειλεν κενους. 54αντελαβετο Ισραηλ παιδος αυτου, μνησθηναι ελεους, 55καθως ελαλησεν προς τους πατερας ημων, τῳ Αβρααμ και τῳ σπερματι αυτου εις τον αιωνα. 56Εμεινεν δε Μαριαμ συν αυτῃ ως μηνας τρεις, και υπεστρεψεν εις τον οικον αυτης. 57Τῃ δε Ελεισαβετ επλησθη ο χρονος του τεκειν αυτην, και εγεννησεν υιον. 58και ηκουσαν οι περιοικοι και οι συγγενεις αυτης οτι εμεγαλυνεν Κυριος το ελεος αυτου μετ αυτης, και συνεχαιρον αυτῃ. 59Και εγενετο εν τῃ ημερᾳ τῃ ογδοῃ ηλθον περιτεμειν το παιδιον, και εκαλουν αυτο επι τῳ ονοματι του πατρος αυτου Ζαχαριαν. 60και αποκριθεισα η μητηρ αυτου ειπεν Ουχι, αλλα κληθησεται Ιωανης. 61και ειπαν προς αυτην οτι Ουδεις εστιν εκ της συγγενειας σου ος καλειται τῳ ονοματι τουτῳ. 62ενενευον δε τῳ πατρι αυτου το τι αν θελοι καλεισθαι αυτο. 63και αιτησας πινακιδιον εγραψεν λεγων Ιωανης εστιν ονομα αυτου. και εθαυμασαν παντες. 64ανεῳχθη δε το στομα αυτου παραχρημα και η γλωσσα αυτου, και ελαλει ευλογων τον Θεον. 65Και εγενετο επι παντας φοβος τους περιοικουντας αυτους, και εν ολῃ τῃ ορεινῃ της Ιουδαιας διελαλειτο παντα τα ρηματα ταυτα, 66και εθεντο παντες οι ακουσαντες εν τῃ καρδιᾳ αυτων, λεγοντες Τι αρα το παιδιον τουτο εσται; και γαρ χειρ Κυριου ην μετ αυτου. 67Και Ζαχαριας ο πατηρ αυτου επλησθη Πνευματος Αγιου και επροφητευσεν λεγων 68Ευλογητος Κυριος ο Θεος του Ισραηλ, οτι επεσκεψατο και εποιησεν λυτρωσιν τῳ λαῳ αυτου, 69και ηγειρεν κερας σωτηριας ημιν εν οικῳ Δαυειδ παιδος αυτου, 70καθως ελαλησεν δια στοματος των αγιων απ αιωνος προφητων αυτου, 71σωτηριαν εξ εχθρων ημων και εκ χειρος παντων των μισουντων ημας, 72ποιησαι ελεος μετα των πατερων ημων και μνησθηναι διαθηκης αγιας αυτου, 73ορκον ον ωμοσεν προς Αβρααμ τον πατερα ημων, του δουναι ημιν 74αφοβως εκ χειρος εχθρων ρυσθεντας λατρευειν αυτῳ 75εν οσιοτητι και δικαιοσυνῃ ενωπιον αυτου πασαις ταις ημεραις ημων. 76Και συ δε, παιδιον, προφητης Υψιστου κληθησῃ· προπορευσῃ γαρ ενωπιον Κυριου ετοιμασαι οδους αυτου, 77του δουναι γνωσιν σωτηριας τῳ λαῳ αυτου εν αφεσει αμαρτιων αυτων, 78δια σπλαγχνα ελεους Θεου ημων, εν οις επισκεψεται ημας ανατολη εξ υψους, 79επιφαναι τοις εν σκοτει και σκιᾳ θανατου καθημενοις, του κατευθυναι τους ποδας ημων εις οδον ειρηνης. 80Το δε παιδιον ηυξανεν και εκραταιουτο πνευματι, και ην εν ταις ερημοις εως ημερας αναδειξεως αυτου προς τον Ισραηλ.