1Εν εκεινῃ τῃ ωρᾳ προσηλθον οι μαθηται τῳ Ιησου λεγοντες Τις αρα μειζων εστιν εν τῃ βασιλειᾳ των ουρανων;
2και προσκαλεσαμενος παιδιον εστησεν αυτο εν μεσῳ αυτων
3και ειπεν Αμην λεγω υμιν, εαν μη στραφητε και γενησθε ως τα παιδια, ου μη εισελθητε εις την βασιλειαν των ουρανων.
4οστις ουν ταπεινωσει εαυτον ως το παιδιον τουτο, ουτος εστιν ο μειζων εν τῃ βασιλειᾳ των ουρανων.
5και ος εαν δεξηται εν παιδιον τοιουτο επι τῳ ονοματι μου, εμε δεχεται·
6ος δ αν σκανδαλισῃ ενα των μικρων τουτων των πιστευοντων εις εμε, συμφερει αυτῳ ινα κρεμασθῃ μυλος ονικος περι τον τραχηλον αυτου και καταποντισθῃ εν τῳ πελαγει της θαλασσης.
7Ουαι τῳ κοσμῳ απο των σκανδαλων· αναγκη γαρ ελθειν τα σκανδαλα, πλην ουαι τῳ ανθρωπῳ δι ου το σκανδαλον ερχεται.
8Ει δε η χειρ σου η ο πους σου σκανδαλιζει σε, εκκοψον αυτον και βαλε απο σου· καλον σοι εστιν εισελθειν εις την ζωην κυλλον η χωλον, η δυο χειρας η δυο ποδας εχοντα βληθηναι εις το πυρ το αιωνιον.
9και ει ο οφθαλμος σου σκανδαλιζει σε, εξελε αυτον και βαλε απο σου· καλον σοι εστιν μονοφθαλμον εις την ζωην εισελθειν, η δυο οφθαλμους εχοντα βληθηναι εις την γεενναν του πυρος.
10Ορατε μη καταφρονησητε ενος των μικρων τουτων· λεγω γαρ υμιν οτι οι αγγελοι αυτων εν ουρανοις δια παντος βλεπουσι το προσωπον του Πατρος μου του εν ουρανοις.
11
12Τι υμιν δοκει; εαν γενηται τινι ανθρωπῳ εκατον προβατα και πλανηθῃ εν εξ αυτων, ουχι αφησει τα ενενηκοντα εννεα επι τα ορη και πορευθεις ζητει το πλανωμενον;
13και εαν γενηται ευρειν αυτο, αμην λεγω υμιν οτι χαιρει επ αυτῳ μαλλον η επι τοις ενενηκοντα εννεα τοις μη πεπλανημενοις.
14ουτως ουκ εστιν θελημα εμπροσθεν του Πατρος υμων του εν ουρανοις ινα αποληται εν των μικρων τουτων.
15Εαν δε αμαρτησῃ ο αδελφος σου, υπαγε ελεγξον αυτον μεταξυ σου και αυτου μονου. εαν σου ακουσῃ, εκερδησας τον αδελφον σου·
16εαν δε μη ακουσῃ, παραλαβε μετα σου ετι ενα η δυο, ινα επι στοματος δυο μαρτυρων η τριων σταθῃ παν ρημα·
17εαν δε παρακουσῃ αυτων, ειπον τῃ εκκλησιᾳ· εαν δε και της εκκλησιας παρακουσῃ, εστω σοι ωσπερ ο εθνικος και ο τελωνης.
18Αμην λεγω υμιν, οσα εαν δησητε επι της γης εσται δεδεμενα εν ουρανῳ, και οσα εαν λυσητε επι της γης εσται λελυμενα εν ουρανῳ.
19Παλιν αμην λεγω υμιν οτι εαν δυο συμφωνησωσιν εξ υμων επι της γης περι παντος πραγματος ου εαν αιτησωνται, γενησεται αυτοις παρα του Πατρος μου του εν ουρανοις.
20ου γαρ εισιν δυο η τρεις συνηγμενοι εις το εμον ονομα, εκει ειμι εν μεσῳ αυτων.
21Τοτε προσελθων ο Πετρος ειπεν αυτῳ Κυριε, ποσακις αμαρτησει εις εμε ο αδελφος μου και αφησω αυτῳ; εως επτακις;
22λεγει αυτῳ ο Ιησους Ου λεγω σοι εως επτακις, αλλα εως εβδομηκοντακις επτα.
23Δια τουτο ωμοιωθη η βασιλεια των ουρανων ανθρωπῳ βασιλει ος ηθελησεν συναραι λογον μετα των δουλων αυτου.
24αρξαμενου δε αυτου συναιρειν προσηχθη εις αυτῳ οφειλετης μυριων ταλαντων.
25μη εχοντος δε αυτου αποδουναι εκελευσεν αυτον ο κυριος πραθηναι και την γυναικα και τα τεκνα και παντα οσα εχει, και αποδοθηναι.
26πεσων ουν ο δουλος προσεκυνει αυτῳ λεγων Μακροθυμησον επ εμοι, και παντα αποδωσω σοι.
27σπλαγχνισθεις δε ο κυριος του δουλου εκεινου απελυσεν αυτον, και το δανειον αφηκεν αυτῳ.
28εξελθων δε ο δουλος εκεινος ευρεν ενα των συνδουλων αυτου, ος ωφειλεν αυτῳ εκατον δηναρια, και κρατησας αυτον επνιγεν λεγων Αποδος ει τι οφειλεις.
29πεσων ουν ο συνδουλος αυτου παρεκαλει αυτον λεγων Μακροθυμησον επ εμοι, και αποδωσω σοι.
30ο δε ουκ ηθελεν, αλλα απελθων εβαλεν αυτον εις φυλακην εως αποδῳ το οφειλομενον.
31ιδοντες ουν οι συνδουλοι αυτου τα γενομενα ελυπηθησαν σφοδρα, και ελθοντες διεσαφησαν τῳ κυριῳ εαυτων παντα τα γενομενα.
32τοτε προσκαλεσαμενος αυτον ο κυριος αυτου λεγει αυτῳ Δουλε πονηρε, πασαν την οφειλην εκεινην αφηκα σοι, επει παρεκαλεσας με·
33ουκ εδει και σε ελεησαι τον συνδουλον σου, ως καγω σε ηλεησα;
34και οργισθεις ο κυριος αυτου παρεδωκεν αυτον τοις βασανισταις εως ου αποδῳ παν το οφειλομενον αυτῳ.
35Ουτως και ο Πατηρ μου ο ουρανιος ποιησει υμιν, εαν μη αφητε εκαστος τῳ αδελφῳ αυτου απο των καρδιων υμων.