1Και ηλθον εις το περαν της θαλασσης εις την χωραν των Γερασηνων. 2και εξελθοντος αυτου εκ του πλοιου, ευθυς υπηντησεν αυτῳ εκ των μνημειων ανθρωπος εν πνευματι ακαθαρτῳ, 3ος την κατοικησιν ειχεν εν τοις μνημασιν, και ουδε αλυσει ουκετι ουδεις εδυνατο αυτον δησαι 4δια το αυτον πολλακις πεδαις και αλυσεσιν δεδεσθαι, και διεσπασθαι υπ αυτου τας αλυσεις και τας πεδας συντετριφθαι, και ουδεις ισχυεν αυτον δαμασαι· 5και δια παντος νυκτος και ημερας εν τοις μνημασιν και εν τοις ορεσιν ην κραζων και κατακοπτων εαυτον λιθοις. 6και ιδων τον Ιησουν απο μακροθεν εδραμεν και προσεκυνησεν αυτον, 7και κραξας φωνῃ μεγαλῃ λεγει Τι εμοι και σοι, Ιησου Υιε του Θεου του Υψιστου; ορκιζω σε τον Θεον, μη με βασανισῃς. 8ελεγεν γαρ αυτῳ Εξελθε το πνευμα το ακαθαρτον εκ του ανθρωπου. 9και επηρωτα αυτον Τι ονομα σοι; και λεγει αυτῳ Λεγιων ονομα μοι, οτι πολλοι εσμεν. 10και παρεκαλει αυτον πολλα ινα μη αυτα αποστειλῃ εξω της χωρας. 11ην δε εκει προς τῳ ορει αγελη χοιρων μεγαλη βοσκομενη· 12και παρεκαλεσαν αυτον λεγοντες Πεμψον ημας εις τους χοιρους, ινα εις αυτους εισελθωμεν. 13και επετρεψεν αυτοις. και εξελθοντα τα πνευματα τα ακαθαρτα εισηλθον εις τους χοιρους, και ωρμησεν η αγελη κατα του κρημνου εις την θαλασσαν, ως δισχιλιοι, και επνιγοντο εν τῃ θαλασσῃ. 14Και οι βοσκοντες αυτους εφυγον και απηγγειλαν εις την πολιν και εις τους αγρους· και ηλθον ιδειν τι εστιν το γεγονος. 15και ερχονται προς τον Ιησουν, και θεωρουσιν τον δαιμονιζομενον καθημενον ιματισμενον και σωφρονουντα, τον εσχηκοτα τον λεγιωνα, και εφοβηθησαν. 16και διηγησαντο αυτοις οι ιδοντες πως εγενετο τῳ δαιμονιζομενῳ και περι των χοιρων. 17και ηρξαντο παρακαλειν αυτον απελθειν απο των οριων αυτων. 18και εμβαινοντος αυτου εις το πλοιον παρεκαλει αυτον ο δαιμονισθεις ινα μετ αυτου ῃ. 19και ουκ αφηκεν αυτον, αλλα λεγει αυτῳ Υπαγε εις τον οικον σου προς τους σους, και απαγγειλον αυτοις οσα ο Κυριος σοι πεποιηκεν και ηλεησεν σε. 20και απηλθεν και ηρξατο κηρυσσειν εν τῃ Δεκαπολει οσα εποιησεν αυτῳ ο Ιησους, και παντες εθαυμαζον. 21Και διαπερασαντος του Ιησου εν τῳ πλοιῳ παλιν εις το περαν συνηχθη οχλος πολυς επ αυτον, και ην παρα την θαλασσαν. 22και ερχεται εις των αρχισυναγωγων, ονοματι Ιαειρος, και ιδων αυτον πιπτει προς τους ποδας αυτου, 23και παρακαλει αυτον πολλα λεγων οτι Το θυγατριον μου εσχατως εχει, ινα ελθων επιθῃς τας χειρας αυτῃ, ινα σωθῃ και ζησῃ. 24και απηλθεν μετ αυτου. και ηκολουθει αυτῳ οχλος πολυς, και συνεθλιβον αυτον. 25Και γυνη ουσα εν ρυσει αιματος δωδεκα ετη, 26και πολλα παθουσα υπο πολλων ιατρων και δαπανησασα τα παρ αυτης παντα, και μηδεν ωφεληθεισα αλλα μαλλον εις το χειρον ελθουσα, 27ακουσασα τα περι του Ιησου, ελθουσα εν τῳ οχλῳ οπισθεν ηψατο του ιματιου αυτου· 28ελεγεν γαρ οτι Εαν αψωμαι καν των ιματιων αυτου σωθησομαι. 29και ευθυς εξηρανθη η πηγη του αιματος αυτης, και εγνω τῳ σωματι οτι ιαται απο της μαστιγος. 30και ευθυς ο Ιησους επιγνους εν εαυτῳ την εξ αυτου δυναμιν εξελθουσαν, επιστραφεις εν τῳ οχλῳ ελεγεν Τις μου ηψατο των ιματιων; 31και ελεγον αυτῳ οι μαθηται αυτου Βλεπεις τον οχλον συνθλιβοντα σε, και λεγεις Τις μου ηψατο; 32και περιεβλεπετο ιδειν την τουτο ποιησασαν. 33η δε γυνη φοβηθεισα και τρεμουσα, ειδυια ο γεγονεν αυτῃ, ηλθεν και προσεπεσεν αυτῳ και ειπεν αυτῳ πασαν την αληθειαν. 34ο δε ειπεν αυτῃ Θυγατηρ, η πιστις σου σεσωκεν σε· υπαγε εις ειρηνην, και ισθι υγιης απο της μαστιγος σου. 35Ετι αυτου λαλουντος ερχονται απο του αρχισυναγωγου λεγοντες οτι Η θυγατηρ σου απεθανεν· τι ετι σκυλλεις τον διδασκαλον; 36ο δε Ιησους παρακουσας τον λογον λαλουμενον λεγει τῳ αρχισυναγωγῳ Μη φοβου, μονον πιστευε. 37και ουκ αφηκεν ουδενα μετ αυτου συνακολουθησαι ει μη τον Πετρον και Ιακωβον και Ιωανην τον αδελφον Ιακωβου. 38και ερχονται εις τον οικον του αρχισυναγωγου, και θεωρει θορυβον, και κλαιοντας και αλαλαζοντας πολλα, 39και εισελθων λεγει αυτοις Τι θορυβεισθε και κλαιετε; το παιδιον ουκ απεθανεν αλλα καθευδει. 40και κατεγελων αυτου. αυτος δε εκβαλων παντας παραλαμβανει τον πατερα του παιδιου και την μητερα και τους μετ αυτου, και εισπορευεται οπου ην το παιδιον. 41και κρατησας της χειρος του παιδιου λεγει αυτῃ Ταλιθα κουμ, ο εστιν μεθερμηνευομενον Το κορασιον, σοι λεγω, εγειρε. 42και ευθυς ανεστη το κορασιον και περιεπατει· ην γαρ ετων δωδεκα. και εξεστησαν ευθυς εκστασει μεγαλῃ. 43και διεστειλατο αυτοις πολλα ινα μηδεις γνοι τουτο, και ειπεν δοθηναι αυτῃ φαγειν.