1Και παλιν ηρξατο διδασκειν παρα την θαλασσαν. και συναγεται προς αυτον οχλος πλειστος, ωστε αυτον εις πλοιον εμβαντα καθησθαι εν τῃ θαλασσῃ, και πας ο οχλος προς την θαλασσαν επι της γης ησαν.
2και εδιδασκεν αυτους εν παραβολαις πολλα, και ελεγεν αυτοις εν τῃ διδαχῃ αυτου
3Ακουετε. ιδου εξηλθεν ο σπειρων σπειραι.
4και εγενετο εν τῳ σπειρειν ο μεν επεσεν παρα την οδον, και ηλθεν τα πετεινα και κατεφαγεν αυτο.
5και αλλο επεσεν επι το πετρωδες οπου ουκ ειχεν γην πολλην, και ευθυς εξανετειλεν δια το μη εχειν βαθος γης·
6και οτε ανετειλεν ο ηλιος εκαυματισθη, και δια το μη εχειν ριζαν εξηρανθη.
7και αλλο επεσεν εις τας ακανθας, και ανεβησαν αι ακανθαι και συνεπνιξαν αυτο, και καρπον ουκ εδωκεν.
8και αλλα επεσεν εις την γην την καλην, και εδιδου καρπον αναβαινοντα και αυξανομενα, και εφερεν εις τριακοντα και εν εξηκοντα και εν εκατον.
9και ελεγεν Ος εχει ωτα ακουειν ακουετω.
10Και οτε εγενετο κατα μονας, ηρωτων αυτον οι περι αυτον συν τοις δωδεκα τας παραβολας.
11και ελεγεν αυτοις Υμιν το μυστηριον δεδοται της βασιλειας του Θεου· εκεινοις δε τοις εξω εν παραβολαις τα παντα γινεται,
12ινα βλεποντες βλεπωσιν και μη ιδωσιν, και ακουοντες ακουωσιν και μη συνιωσιν, μη ποτε επιστρεψωσιν και αφεθῃ αυτοις.
13και λεγει αυτοις Ουκ οιδατε την παραβολην ταυτην, και πως πασας τας παραβολας γνωσεσθε;
14ο σπειρων τον λογον σπειρει.
15ουτοι δε εισιν οι παρα την οδον οπου σπειρεται ο λογος, και οταν ακουσωσιν ευθυς ερχεται ο Σατανας και αιρει τον λογον τον εσπαρμενον εις αυτους.
16και ουτοι εισιν ομοιως οι επι τα πετρωδη σπειρομενοι, οι οταν ακουσωσιν τον λογον ευθυς μετα χαρας λαμβανουσιν αυτον,
17και ουκ εχουσιν ριζαν εν εαυτοις αλλα προσκαιροι εισιν, ειτα γενομενης θλιψεως η διωγμου δια τον λογον ευθυς σκανδαλιζονται.
18και αλλοι εισιν οι εις τας ακανθας σπειρομενοι· ουτοι εισιν οι τον λογον ακουσαντες,
19και αι μεριμναι του αιωνος και η απατη του πλουτου και αι περι τα λοιπα επιθυμιαι εισπορευομεναι συνπνιγουσιν τον λογον, και ακαρπος γινεται.
20και εκεινοι εισιν οι επι την γην την καλην σπαρεντες, οιτινες ακουουσιν τον λογον και παραδεχονται και καρποφορουσιν εν τριακοντα και εν εξηκοντα και εν εκατον.
21Και ελεγεν αυτοις οτι Μητι ερχεται ο λυχνος ινα υπο τον μοδιον τεθῃ η υπο την κλινην; ουχ ινα επι την λυχνιαν τεθῃ;
22ου γαρ εστιν τι κρυπτον, εαν μη ινα φανερωθῃ· ουδε εγενετο αποκρυφον, αλλ ινα ελθῃ εις φανερον.
23ει τις εχει ωτα ακουειν, ακουετω.
24Και ελεγεν αυτοις Βλεπετε τι ακουετε. εν ῳ μετρῳ μετρειτε μετρηθησεται υμιν, και προστεθησεται υμιν.
25ος γαρ εχει, δοθησεται αυτῳ· και ος ουκ εχει, και ο εχει αρθησεται απ αυτου.
26Και ελεγεν Ουτως εστιν η βασιλεια του Θεου, ως ανθρωπος βαλῃ τον σπορον επι της γης,
27και καθευδῃ και εγειρηται νυκτα και ημεραν, και ο σπορος βλαστᾳ και μηκυνηται ως ουκ οιδεν αυτος.
28αυτοματη η γη καρποφορει, πρωτον χορτον, ειτεν σταχυν, ειτεν πληρης σιτος εν τῳ σταχυι.
29οταν δε παραδοι ο καρπος, ευθυς αποστελλει το δρεπανον, οτι παρεστηκεν ο θερισμος.
30Και ελεγεν Πως ομοιωσωμεν την βασιλειαν του Θεου, η εν τινι αυτην παραβολῃ θωμεν;
31ως κοκκῳ σιναπεως, ος οταν σπαρῃ επι της γης, μικροτερον ον παντων των σπερματων των επι της γης,
32και οταν σπαρῃ, αναβαινει και γινεται μειζον παντων των λαχανων, και ποιει κλαδους μεγαλους, ωστε δυνασθαι υπο την σκιαν αυτου τα πετεινα του ουρανου κατασκηνοιν.
33Και τοιαυταις παραβολαις πολλαις ελαλει αυτοις τον λογον, καθως ηδυναντο ακουειν·
34χωρις δε παραβολης ουκ ελαλει αυτοις, κατ ιδιαν δε τοις ιδιοις μαθηταις επελυεν παντα.
35Και λεγει αυτοις εν εκεινῃ τῃ ημερᾳ οψιας γενομενης Διελθωμεν εις το περαν.
36και αφεντες τον οχλον παραλαμβανουσιν αυτον ως ην εν τῳ πλοιῳ, και αλλα πλοια ην μετ αυτου.
37και γινεται λαιλαψ μεγαλη ανεμου, και τα κυματα επεβαλλεν εις το πλοιον, ωστε ηδη γεμιζεσθαι το πλοιον.
38και αυτος ην εν τῃ πρυμνῃ επι το προσκεφαλαιον καθευδων· και εγειρουσιν αυτον και λεγουσιν αυτῳ Διδασκαλε, ου μελει σοι οτι απολλυμεθα;
39και διεγερθεις επετιμησεν τῳ ανεμῳ και ειπεν τῃ θαλασσῃ Σιωπα, πεφιμωσο. και εκοπασεν ο ανεμος, και εγενετο γαληνη μεγαλη.
40και ειπεν αυτοις Τι δειλοι εστε ουτως; πως ουκ εχετε πιστιν;
41και εφοβηθησαν φοβον μεγαν, και ελεγον προς αλληλους Τις αρα ουτος εστιν, οτι και ο ανεμος και η θαλασσα υπακουει αυτῳ;