1Μετα δε το παυσασθαι τον θορυβον μεταπεμψαμενος ο Παυλος τους μαθητας και παρακαλεσας, ασπασαμενος εξηλθεν πορευεσθαι εις Μακεδονιαν. 2διελθων δε τα μερη εκεινα και παρακαλεσας αυτους λογῳ πολλῳ ηλθεν εις την Ελλαδα, 3ποιησας τε μηνας τρεις, γενομενης επιβουλης αυτῳ υπο των Ιουδαιων μελλοντι αναγεσθαι εις την Συριαν, εγενετο γνωμης του υποστρεφειν δια Μακεδονιας. 4συνειπετο δε αυτῳ Σωπατρος Πυρρου Βεροιαιος, Θεσσαλονικεων δε Αρισταρχος και Σεκουνδος, και Γαιος Δερβαιος και Τιμοθεος, Ασιανοι δε Τυχικος και Τροφιμος· 5ουτοι δε προελθοντες εμενον ημας εν Τρῳαδι· 6ημεις δε εξεπλευσαμεν μετα τας ημερας των αζυμων απο Φιλιππων, και ηλθομεν προς αυτους εις την Τρῳαδα αχρι ημερων πεντε, οπου διετριψαμεν ημερας επτα. 7Εν δε τῃ μιᾳ των σαββατων συνηγμενων ημων κλασαι αρτον ο Παυλος διελεγετο αυτοις, μελλων εξιεναι τῃ επαυριον, παρετεινεν τε τον λογον μεχρι μεσονυκτιου. 8ησαν δε λαμπαδες ικαναι εν τῳ υπερῳῳ ου ημεν συνηγμενοι. 9καθεζομενος δε τις νεανιας ονοματι Ευτυχος επι της θυριδος, καταφερομενος υπνῳ βαθει, διαλεγομενου του Παυλου επι πλειον, κατενεχθεις απο του υπνου επεσεν απο του τριστεγου κατω και ηρθη νεκρος. 10καταβας δε ο Παυλος επεπεσεν αυτῳ και συμπεριλαβων ειπεν Μη θορυβεισθε· η γαρ ψυχη αυτου εν αυτῳ εστιν. 11αναβας δε και κλασας τον αρτον και γευσαμενος, εφ ικανον τε ομιλησας αχρι αυγης, ουτως εξηλθεν. 12ηγαγον δε τον παιδα ζωντα, και παρεκληθησαν ου μετριως. 13Ημεις δε προελθοντες επι το πλοιον ανηχθημεν επι την Ασσον, εκειθεν μελλοντες αναλαμβανειν τον Παυλον· ουτως γαρ διατεταγμενος ην, μελλων αυτος πεζευειν. 14ως δε συνεβαλλεν ημιν εις την Ασσον, αναλαβοντες αυτον ηλθομεν εις Μιτυληνην· 15κακειθεν αποπλευσαντες τῃ επιουσῃ κατηντησαμεν αντικρυς Χιου, τῃ δε ετερᾳ παρεβαλομεν εις Σαμον, τῃ δε εχομενῃ ηλθομεν εις Μιλητον. 16κεκρικει γαρ ο Παυλος παραπλευσαι την Εφεσον, οπως μη γενηται αυτῳ χρονοτριβησαι εν τῃ Ασιᾳ· εσπευδεν γαρ, ει δυνατον ειη αυτῳ, την ημεραν της Πεντηκοστης γενεσθαι εις Ιεροσολυμα. 17Απο δε της Μιλητου πεμψας εις Εφεσον μετεκαλεσατο τους πρεσβυτερους της εκκλησιας. 18ως δε παρεγενοντο προς αυτον, ειπεν αυτοις Υμεις επιστασθε, απο πρωτης ημερας αφ ης επεβην εις την Ασιαν, πως μεθ υμων τον παντα χρονον εγενομην, 19δουλευων τῳ Κυριῳ μετα πασης ταπεινοφροσυνης και δακρυων και πειρασμων των συμβαντων μοι εν ταις επιβουλαις των Ιουδαιων, 20ως ουδεν υπεστειλαμην των συμφεροντων του μη αναγγειλαι υμιν και διδαξαι υμας δημοσιᾳ και κατ οικους, 21διαμαρτυρομενος Ιουδαιοις τε και Ελλησιν την εις Θεον μετανοιαν και πιστιν εις τον Κυριον ημων Ιησουν. 22και νυν ιδου δεδεμενος εγω τῳ πνευματι πορευομαι εις Ιερουσαλημ, τα εν αυτῃ συναντησοντα εμοι μη ειδως, 23πλην οτι το Πνευμα το Αγιον κατα πολιν διαμαρτυρεται μοι λεγον οτι δεσμα και θλιψεις με μενουσιν. 24αλλ ουδενος λογου ποιουμαι την ψυχην τιμιαν εμαυτῳ ως τελειωσω τον δρομον μου και την διακονιαν ην ελαβον παρα του Κυριου Ιησου, διαμαρτυρασθαι το ευαγγελιον της χαριτος του Θεου. 25και νυν ιδου εγω οιδα οτι ουκετι οψεσθε το προσωπον μου υμεις παντες εν οις διηλθον κηρυσσων την βασιλειαν. 26διοτι μαρτυρομαι υμιν εν τῃ σημερον ημερᾳ οτι καθαρος ειμι απο του αιματος παντων· 27ου γαρ υπεστειλαμην του μη αναγγειλαι πασαν την βουλην του Θεου υμιν. 28προσεχετε εαυτοις και παντι τῳ ποιμνιῳ, εν ῳ υμας το Πνευμα το Αγιον εθετο επισκοπους, ποιμαινειν την εκκλησιαν του Θεου, ην περιεποιησατο δια του αιματος του ιδιου. 29εγω οιδα οτι εισελευσονται μετα την αφιξιν μου λυκοι βαρεις εις υμας μη φειδομενοι του ποιμνιου, 30και εξ υμων αυτων αναστησονται ανδρες λαλουντες διεστραμμενα του αποσπαν τους μαθητας οπισω εαυτων. 31διο γρηγορειτε, μνημονευοντες οτι τριετιαν νυκτα και ημεραν ουκ επαυσαμην μετα δακρυων νουθετων ενα εκαστον. 32και τα νυν παρατιθεμαι υμας τῳ Κυριῳ και τῳ λογῳ της χαριτος αυτου τῳ δυναμενῳ οικοδομησαι και δουναι την κληρονομιαν εν τοις ηγιασμενοις πασιν. 33αργυριου η χρυσιου η ιματισμου ουδενος επεθυμησα· 34αυτοι γινωσκετε οτι ταις χρειαις μου και τοις ουσιν μετ εμου υπηρετησαν αι χειρες αυται. 35παντα υπεδειξα υμιν, οτι ουτως κοπιωντας δει αντιλαμβανεσθαι των ασθενουντων, μνημονευειν τε των λογων του Κυριου Ιησου, οτι αυτος ειπεν Μακαριον εστιν μαλλον διδοναι η λαμβανειν. 36και ταυτα ειπων, θεις τα γονατα αυτου συν πασιν αυτοις προσηυξατο. 37ικανος δε κλαυθμος εγενετο παντων, και επιπεσοντες επι τον τραχηλον του Παυλου κατεφιλουν αυτον, 38οδυνωμενοι μαλιστα επι τῳ λογῳ ῳ ειρηκει, οτι ουκετι μελλουσιν το προσωπον αυτου θεωρειν. προεπεμπον δε αυτον εις το πλοιον.