1Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, 2Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, 3Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, 4Kiam mi kuŝiĝas, mi diras: Kiam mi leviĝos? 5Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; 6Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, 7Memoru, ke mia vivo estas bloveto, 8Ne plu revidos min okulo de vidanto; 9Nubo pasas kaj foriras; 10Li ne plu revenas en sian domon; 11Tial mi ne detenos mian buŝon; 12Ĉu mi estas maro aŭ mara monstro, 13Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, 14Tiam Vi teruras min per sonĝoj, 15Kaj mia animo deziras sufokiĝon, 16Tedis al mi; ne eterne mi vivu; 17Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, 18Ke Vi rememoras lin ĉiumatene, 19Kial Vi ne deturnas Vin de mi, 20Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? 21Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon?