1Melior est pauper qui ambulat in simplicitate sua 2Ubi non est scientia animæ, non est bonum, 3Stultitia hominis supplantat gressus ejus, 4Divitiæ addunt amicos plurimos ; 5Testis falsus non erit impunitus, 6Multi colunt personam potentis, 7Fratres hominis pauperis oderunt eum ; 8qui autem possessor est mentis diligit animam suam, 9Falsus testis non erit impunitus, 10Non decent stultum deliciæ, 11Doctrina viri per patientiam noscitur, 12Sicut fremitus leonis, ita et regis ira, 13Dolor patris filius stultus, 14Domus et divitiæ dantur a parentibus ; 15Pigredo immittit soporem, 16Qui custodit mandatum custodit animam suam ; 17Fœneratur Domino qui miseretur pauperis, 18Erudi filium tuum ; ne desperes : 19Qui impatiens est sustinebit damnum, 20Audi consilium, et suscipe disciplinam, 21Multæ cogitationes in corde viri ; 22Homo indigens misericors est, 23Timor Domini ad vitam, 24Abscondit piger manum suam sub ascella, 25Pestilente flagellato stultus sapientior erit ; 26Qui affligit patrem, et fugat matrem, 27Non cesses, fili, audire doctrinam, 28Testis iniquus deridet judicium, 29Parata sunt derisoribus judicia,