1Και εμβας εις πλοιον διεπερασεν, και ηλθεν εις την ιδιαν πολιν. 2Και ιδου προσεφερον αυτῳ παραλυτικον επι κλινης βεβλημενον. και ιδων ο Ιησους την πιστιν αυτων ειπεν τῳ παραλυτικῳ Θαρσει, τεκνον, αφιενται σου αι αμαρτιαι. 3και ιδου τινες των γραμματεων ειπαν εν εαυτοις Ουτος βλασφημει. 4και ειδως ο Ιησους τας ενθυμησεις αυτων ειπεν Ινα τι ενθυμεισθε πονηρα εν ταις καρδιαις υμων; 5τι γαρ εστιν ευκοπωτερον, ειπειν Αφιενται σου αι αμαρτιαι, η ειπειν Εγειρε και περιπατει; 6ινα δε ειδητε οτι εξουσιαν εχει ο Υιος του ανθρωπου επι της γης αφιεναι αμαρτιας— τοτε λεγει τῳ παραλυτικῳ Εγειρε αρον σου την κλινην και υπαγε εις τον οικον σου. 7και εγερθεις απηλθεν εις τον οικον αυτου. 8ιδοντες δε οι οχλοι εφοβηθησαν και εδοξασαν τον Θεον τον δοντα εξουσιαν τοιαυτην τοις ανθρωποις. 9Και παραγων ο Ιησους εκειθεν ειδεν ανθρωπον καθημενον επι το τελωνιον, Μαθθαιον λεγομενον, και λεγει αυτῳ Ακολουθει μοι. και αναστας ηκολουθησεν αυτῳ. 10Και εγενετο αυτου ανακειμενου εν τῃ οικιᾳ, και ιδου πολλοι τελωναι και αμαρτωλοι ελθοντες συνανεκειντο τῳ Ιησου και τοις μαθηταις αυτου. 11και ιδοντες οι Φαρισαιοι ελεγον τοις μαθηταις αυτου Δια τι μετα των τελωνων και αμαρτωλων εσθιει ο διδασκαλος υμων; 12ο δε ακουσας ειπεν Ου χρειαν εχουσιν οι ισχυοντες ιατρου αλλ οι κακως εχοντες. 13πορευθεντες δε μαθετε τι εστιν Ελεος θελω και ου θυσιαν· ου γαρ ηλθον καλεσαι δικαιους αλλα αμαρτωλους. 14Τοτε προσερχονται αυτῳ οι μαθηται Ιωανου λεγοντες Δια τι ημεις και οι Φαρισαιοι νηστευομεν, οι δε μαθηται σου ου νηστευουσιν; 15και ειπεν αυτοις ο Ιησους Μη δυνανται οι υιοι του νυμφωνος πενθειν εφ οσον μετ αυτων εστιν ο νυμφιος; ελευσονται δε ημεραι οταν απαρθῃ απ αυτων ο νυμφιος, και τοτε νηστευσουσιν. 16ουδεις δε επιβαλλει επιβλημα ρακους αγναφου επι ιματιῳ παλαιῳ· αιρει γαρ το πληρωμα αυτου απο του ιματιου, και χειρον σχισμα γινεται. 17ουδε βαλλουσιν οινον νεον εις ασκους παλαιους· ει δε μηγε, ρηγνυνται οι ασκοι, και ο οινος εκχειται και οι ασκοι απολλυνται· αλλα βαλλουσιν οινον νεον εις ασκους καινους, και αμφοτεροι συντηρουνται. 18Ταυτα αυτου λαλουντος αυτοις ιδου αρχων εις προσελθων προσεκυνει αυτῳ λεγων οτι Η θυγατηρ μου αρτι ετελευτησεν· αλλα ελθων επιθες την χειρα σου επ αυτην, και ζησεται. 19και εγερθεις ο Ιησους ηκολουθει αυτῳ και οι μαθηται αυτου. 20Και ιδου γυνη αιμορροουσα δωδεκα ετη προσελθουσα οπισθεν ηψατο του κρασπεδου του ιματιου αυτου· 21ελεγεν γαρ εν εαυτῃ Εαν μονον αψωμαι του ιματιου αυτου σωθησομαι. 22ο δε Ιησους στραφεις και ιδων αυτην ειπεν Θαρσει, θυγατερ· η πιστις σου σεσωκεν σε. και εσωθη η γυνη απο της ωρας εκεινης. 23και ελθων ο Ιησους εις την οικιαν του αρχοντος και ιδων τους αυλητας και τον οχλον θορυβουμενον 24ελεγεν· Αναχωρειτε· ου γαρ απεθανεν το κορασιον αλλα καθευδει. και κατεγελων αυτου. 25οτε δε εξεβληθη ο οχλος, εισελθων εκρατησεν της χειρος αυτης, και ηγερθη το κορασιον. 26και εξηλθεν η φημη αυτη εις ολην την γην εκεινην. 27Και παραγοντι εκειθεν τῳ Ιησου ηκολουθησαν δυο τυφλοι κραζοντες και λεγοντες Ελεησον ημας, υιος Δαυειδ. 28ελθοντι δε εις την οικιαν προσηλθον αυτῳ οι τυφλοι, και λεγει αυτοις ο Ιησους Πιστευετε οτι δυναμαι τουτο ποιησαι; λεγουσιν αυτῳ Ναι, Κυριε. 29τοτε ηψατο των οφθαλμων αυτων λεγων Κατα την πιστιν υμων γενηθητω υμιν. 30και ηνεῳχθησαν αυτων οι οφθαλμοι. και ενεβριμηθη αυτοις ο Ιησους λεγων Ορατε, μηδεις γινωσκετω. 31οι δε εξελθοντες διεφημισαν αυτον εν ολῃ τῃ γῃ εκεινῃ. 32Αυτων δε εξερχομενων, ιδου προσηνεγκαν αυτῳ κωφον δαιμονιζομενον. 33και εκβληθεντος του δαιμονιου ελαλησεν ο κωφος. και εθαυμασαν οι οχλοι λεγοντες Ουδεποτε εφανη ουτως εν τῳ Ισραηλ. 34οι δε Φαρισαιοι ελεγον Εν τῳ αρχοντι των δαιμονιων εκβαλλει τα δαιμονια. 35Και περιηγεν ο Ιησους τας πολεις πασας και τας κωμας, διδασκων εν ταις συναγωγαις αυτων και κηρυσσων το ευαγγελιον της βασιλειας και θεραπευων πασαν νοσον και πασαν μαλακιαν. 36Ιδων δε τους οχλους εσπλαγχνισθη περι αυτων, οτι ησαν εσκυλμενοι και ερριμμενοι ωσει προβατα μη εχοντα ποιμενα. 37τοτε λεγει τοις μαθηταις αυτου Ο μεν θερισμος πολυς, οι δε εργαται ολιγοι· 38δεηθητε ουν του Κυριου του θερισμου οπως εκβαλῃ εργατας εις τον θερισμον αυτου.