1Και εισηλθεν παλιν εις συναγωγην, και ην εκει ανθρωπος εξηραμμενην εχων την χειρα· 2και παρετηρουν αυτον ει τοις σαββασιν θεραπευσει αυτον, ινα κατηγορησωσιν αυτου. 3και λεγει τῳ ανθρωπῳ τῳ την χειρα εχοντι ξηραν Εγειρε εις το μεσον. 4και λεγει αυτοις Εξεστιν τοις σαββασιν αγαθον ποιησαι η κακοποιησαι, ψυχην σωσαι η αποκτειναι; οι δε εσιωπων. 5και περιβλεψαμενος αυτους μετ οργης, συνλυπουμενος επι τῃ πωρωσει της καρδιας αυτων, λεγει τῳ ανθρωπῳ Εκτεινον την χειρα. και εξετεινεν, και απεκατεσταθη η χειρ αυτου. 6και εξελθοντες οι Φαρισαιοι ευθυς μετα των Ηρῳδιανων συμβουλιον εδιδουν κατ αυτου, οπως αυτον απολεσωσιν. 7Και ο Ιησους μετα των μαθητων αυτου ανεχωρησεν προς την θαλασσαν· και πολυ πληθος απο της Γαλιλαιας ηκολουθησεν· και απο της Ιουδαιας 8και απο Ιεροσολυμων και απο της Ιδουμαιας και περαν του Ιορδανου και περι Τυρον και Σιδωνα, πληθος πολυ, ακουοντες οσα ποιει, ηλθον προς αυτον. 9και ειπεν τοις μαθηταις αυτου ινα πλοιαριον προσκαρτερῃ αυτῳ δια τον οχλον, ινα μη θλιβωσιν αυτον· 10πολλους γαρ εθεραπευσεν, ωστε επιπιπτειν αυτῳ ινα αυτου αψωνται οσοι ειχον μαστιγας. 11και τα πνευματα τα ακαθαρτα, οταν αυτον εθεωρουν, προσεπιπτον αυτῳ και εκραζον λεγοντα οτι Συ ει ο Υιος του Θεου. 12και πολλα επετιμα αυτοις ινα μη αυτον φανερον ποιησωσιν. 13Και αναβαινει εις το ορος, και προσκαλειται ους ηθελεν αυτος, και απηλθον προς αυτον. 14και εποιησεν δωδεκα ινα ωσιν μετ αυτου, και ινα αποστελλῃ αυτους κηρυσσειν 15και εχειν εξουσιαν εκβαλλειν τα δαιμονια· 16και εποιησεν τους δωδεκα, και επεθηκεν ονομα τῳ Σιμωνι Πετρον· 17και Ιακωβον τον του Ζεβεδαιου και Ιωανην τον αδελφον του Ιακωβου, και επεθηκεν αυτοις ονομα Βοανηργες, ο εστιν Υιοι Βροντης· 18και Ανδρεαν και Φιλιππον και Βαρθολομαιον και Μαθθαιον και Θωμαν και Ιακωβον τον του Αλφαιου και Θαδδαιον και Σιμωνα τον Καναναιον 19και Ιουδαν Ισκαριωθ, ος και παρεδωκεν αυτον. 20Και ερχεται εις οικον· και συνερχεται παλιν ο οχλος, ωστε μη δυνασθαι αυτους μηδε αρτον φαγειν. 21και ακουσαντες οι παρ αυτου εξηλθον κρατησαι αυτον· ελεγον γαρ οτι εξεστη. 22και οι γραμματεις οι απο Ιεροσολυμων καταβαντες ελεγον οτι Βεελζεβουλ εχει, και οτι εν τῳ αρχοντι των δαιμονιων εκβαλλει τα δαιμονια. 23και προσκαλεσαμενος αυτους εν παραβολαις ελεγεν αυτοις Πως δυναται Σατανας Σαταναν εκβαλλειν; 24και εαν βασιλεια εφ εαυτην μερισθῃ, ου δυναται σταθηναι η βασιλεια εκεινη· 25και εαν οικια εφ εαυτην μερισθῃ, ου δυνησεται η οικια εκεινη στηναι. 26και ει ο Σατανας ανεστη εφ εαυτον και εμερισθη, ου δυναται στηναι αλλα τελος εχει. 27αλλ ου δυναται ουδεις εις την οικιαν του ισχυρου εισελθων τα σκευη αυτου διαρπασαι, εαν μη πρωτον τον ισχυρον δησῃ, και τοτε την οικιαν αυτου διαρπασει. 28Αμην λεγω υμιν οτι παντα αφεθησεται τοις υιοις των ανθρωπων, τα αμαρτηματα και αι βλασφημιαι, οσα εαν βλασφημησωσιν· 29ος δ αν βλασφημησῃ εις το Πνευμα το Αγιον, ουκ εχει αφεσιν εις τον αιωνα, αλλα ενοχος εστιν αιωνιου αμαρτηματος. 30οτι ελεγον Πνευμα ακαθαρτον εχει. 31Και ερχονται η μητηρ αυτου και οι αδελφοι αυτου, και εξω στηκοντες απεστειλαν προς αυτον καλουντες αυτον. 32και εκαθητο περι αυτον οχλος, και λεγουσιν αυτῳ Ιδου η μητηρ σου και οι αδελφοι σου και αι αδελφαι σου εξω ζητουσιν σε. 33και αποκριθεις αυτοις λεγει Τις εστιν η μητηρ μου και οι αδελφοι; 34και περιβλεψαμενος τους περι αυτον κυκλῳ καθημενους λεγει Ιδε η μητηρ μου και οι αδελφοι μου. 35ος αν ποιησῃ το θελημα του Θεου, ουτος αδελφος μου και αδελφη και μητηρ εστιν.