1Ου θελω γαρ υμας αγνοειν, αδελφοι, οτι οι πατερες ημων παντες υπο την νεφελην ησαν και παντες δια της θαλασσης διηλθον, 2και παντες εις τον Μωυσην εβαπτισαντο εν τῃ νεφελῃ και εν τῃ θαλασσῃ, 3και παντες το αυτο πνευματικον βρωμα εφαγον, 4και παντες το αυτο πνευματικον επιον πομα· επινον γαρ εκ πνευματικης ακολουθουσης πετρας, η πετρα δε ην ο Χριστος, 5αλλ ουκ εν τοις πλειοσιν αυτων ευδοκησεν ο Θεος· κατεστρωθησαν γαρ εν τῃ ερημῳ. 6Ταυτα δε τυποι ημων εγενηθησαν, εις το μη ειναι ημας επιθυμητας κακων, καθως κακεινοι επεθυμησαν. 7μηδε ειδωλολατραι γινεσθε, καθως τινες αυτων· ωσπερ γεγραπται Εκαθισεν ο λαος φαγειν και πειν, και ανεστησαν παιζειν. 8μηδε πορνευωμεν, καθως τινες αυτων επορνευσαν, και επεσαν μιᾳ ημερᾳ εικοσιτρεις χιλιαδες. 9μηδε εκπειραζωμεν τον Κυριον, καθως τινες αυτων επειρασαν και υπο των οφεων απωλλυντο. 10μηδε γογγυζετε, καθαπερ τινες αυτων εγογγυσαν, και απωλοντο υπο του ολοθρευτου. 11ταυτα δε τυπικως συνεβαινεν εκεινοις, εγραφη δε προς νουθεσιαν ημων, εις ους τα τελη των αιωνων κατηντηκεν. 12Ωστε ο δοκων εσταναι βλεπετω μη πεσῃ, 13πειρασμος υμας ουκ ειληφεν ει μη ανθρωπινος· πιστος δε ο Θεος, ος ουκ εασει υμας πειρασθηναι υπερ ο δυνασθε, αλλα ποιησει συν τῳ πειρασμῳ και την εκβασιν του δυνασθαι υπενεγκειν. 14Διοπερ, αγαπητοι μου, φευγετε απο της ειδωλολατρειας. 15ως φρονιμοις λεγω· κρινατε υμεις ο φημι. 16Το ποτηριον της ευλογιας ο ευλογουμεν, ουχι κοινωνια εστιν του αιματος του Χριστου; τον αρτον ον κλωμεν, ουχι κοινωνια του σωματος του Χριστου εστιν; 17οτι εις αρτος, εν σωμα οι πολλοι εσμεν· οι γαρ παντες εκ του ενος αρτου μετεχομεν. 18βλεπετε τον Ισραηλ κατα σαρκα· ουχ οι εσθιοντες τας θυσιας κοινωνοι του θυσιαστηριου εισιν; 19τι ουν φημι; οτι ειδωλοθυτον τι εστιν; η οτι ειδωλον τι εστιν; 20αλλ οτι α θυουσιν, δαιμονιοις και ου Θεῳ θυουσιν· ου θελω δε υμας κοινωνους των δαιμονιων γινεσθαι. 21ου δυνασθε ποτηριον Κυριου πινειν και ποτηριον δαιμονιων· ου δυνασθε τραπεζης Κυριου μετεχειν και τραπεζης δαιμονιων. 22η παραζηλουμεν τον Κυριον; μη ισχυροτεροι αυτου εσμεν; 23Παντα εξεστιν, αλλ ου παντα συμφερει. παντα εξεστιν, αλλ ου παντα οικοδομει. 24μηδεις το εαυτου ζητειτω αλλα το του ετερου. 25Παν το εν μακελλῳ πωλουμενον εσθιετε μηδεν ανακρινοντες δια την συνειδησιν· 26του Κυριου γαρ η γη και το πληρωμα αυτης. 27ει τις καλει υμας των απιστων και θελετε πορευεσθαι, παν το παρατιθεμενον υμιν εσθιετε μηδεν ανακρινοντες δια την συνειδησιν. 28εαν δε τις υμιν ειπῃ Τουτο ιεροθυτον εστιν, μη εσθιετε δι εκεινον τον μηνυσαντα και την συνειδησιν· 29συνειδησιν δε λεγω ουχι την εαυτου αλλα την του ετερου. ινα τι γαρ η ελευθερια μου κρινεται υπο αλλης συνειδησεως; 30ει εγω χαριτι μετεχω, τι βλασφημουμαι υπερ ου εγω ευχαριστω; 31Ειτε ουν εσθιετε ειτε πινετε ειτε τι ποιειτε, παντα εις δοξαν Θεου ποιειτε. 32απροσκοποι και Ιουδαιοις γινεσθε και Ελλησιν και τῃ εκκλησιᾳ του Θεου, 33καθως καγω παντα πασιν αρεσκω, μη ζητων το εμαυτου συμφορον αλλα το των πολλων, ινα σωθωσιν.