1εις το τελος τοις υιοις κορε ψαλμος ευδοκησας κυριε την γην σου απεστρεψας την αιχμαλωσιαν ιακωβ
2αφηκας τας ανομιας τω λαω σου εκαλυψας πασας τας αμαρτιας αυτων διαψαλμα
3κατεπαυσας πασαν την οργην σου απεστρεψας απο οργης θυμου σου
4επιστρεψον ημας ο θεος των σωτηριων ημων και αποστρεψον τον θυμον σου αφ ημων
5μη εις τον αιωνα οργισθηση ημιν η διατενεις την οργην σου απο γενεας εις γενεαν
6ο θεος συ επιστρεψας ζωωσεις ημας και ο λαος σου ευφρανθησεται επι σοι
7δειξον ημιν κυριε το ελεος σου και το σωτηριον σου δωης ημιν
8ακουσομαι τι λαλησει εν εμοι κυριος ο θεος οτι λαλησει ειρηνην επι τον λαον αυτου και επι τους οσιους αυτου και επι τους επιστρεφοντας προς αυτον καρδιαν
9πλην εγγυς των φοβουμενων αυτον το σωτηριον αυτου του κατασκηνωσαι δοξαν εν τη γη ημων
10ελεος και αληθεια συνηντησαν δικαιοσυνη και ειρηνη κατεφιλησαν
11αληθεια εκ της γης ανετειλεν και δικαιοσυνη εκ του ουρανου διεκυψεν
12και γαρ ο κυριος δωσει χρηστοτητα και η γη ημων δωσει τον καρπον αυτης
13δικαιοσυνη εναντιον αυτου προπορευσεται και θησει εις οδον τα διαβηματα αυτου