1υιε εμη σοφια προσεχε εμοις δε λογοις παραβαλλε σον ους 2ινα φυλαξης εννοιαν αγαθην αισθησιν δε εμων χειλεων εντελλομαι σοι 3μη προσεχε φαυλη γυναικι μελι γαρ αποσταζει απο χειλεων γυναικος πορνης η προς καιρον λιπαινει σον φαρυγγα 4υστερον μεντοι πικροτερον χολης ευρησεις και ηκονημενον μαλλον μαχαιρας διστομου 5της γαρ αφροσυνης οι ποδες καταγουσιν τους χρωμενους αυτη μετα θανατου εις τον αδην τα δε ιχνη αυτης ουκ ερειδεται 6οδους γαρ ζωης ουκ επερχεται σφαλεραι δε αι τροχιαι αυτης και ουκ ευγνωστοι 7νυν ουν υιε ακουε μου και μη ακυρους ποιησης εμους λογους 8μακραν ποιησον απ αυτης σην οδον μη εγγισης προς θυραις οικων αυτης 9ινα μη προη αλλοις ζωην σου και σον βιον ανελεημοσιν 10ινα μη πλησθωσιν αλλοτριοι σης ισχυος οι δε σοι πονοι εις οικους αλλοτριων εισελθωσιν 11και μεταμεληθηση επ εσχατων ηνικα αν κατατριβωσιν σαρκες σωματος σου 12και ερεις πως εμισησα παιδειαν και ελεγχους εξεκλινεν η καρδια μου 13ουκ ηκουον φωνην παιδευοντος με και διδασκοντος με ουδε παρεβαλλον το ους μου 14παρ ολιγον εγενομην εν παντι κακω εν μεσω εκκλησιας και συναγωγης 15πινε υδατα απο σων αγγειων και απο σων φρεατων πηγης 16μη υπερεκχεισθω σοι τα υδατα εκ της σης πηγης εις δε σας πλατειας διαπορευεσθω τα σα υδατα 17εστω σοι μονω υπαρχοντα και μηδεις αλλοτριος μετασχετω σοι 18η πηγη σου του υδατος εστω σοι ιδια και συνευφραινου μετα γυναικος της εκ νεοτητος σου 19ελαφος φιλιας και πωλος σων χαριτων ομιλειτω σοι η δε ιδια ηγεισθω σου και συνεστω σοι εν παντι καιρω εν γαρ τη ταυτης φιλια συμπεριφερομενος πολλοστος εση 20μη πολυς ισθι προς αλλοτριαν μηδε συνεχου αγκαλαις της μη ιδιας 21ενωπιον γαρ εισιν των του θεου οφθαλμων οδοι ανδρος εις δε πασας τας τροχιας αυτου σκοπευει 22παρανομιαι ανδρα αγρευουσιν σειραις δε των εαυτου αμαρτιων εκαστος σφιγγεται 23ουτος τελευτα μετα απαιδευτων εκ δε πληθους της εαυτου βιοτητος εξερριφη και απωλετο δι αφροσυνην