1Przedniejszemu śpiewakowi psalm i pieśń Dawidowa. 2Tobie przynależy, o Boże! chwała na Syonie, a tobie ślub ma być oddany. 3Ty wysłuchiwasz modlitwy; przetoż do ciebie przychodzi wszelkie ciało. 4Wielkie nieprawości, które wzięły górę nad nami, i przestępstwa nasze ty oczyszczasz. 5Błogosławiony, kogo ty obierasz a przyjmujesz, aby mieszkał w sieniach twoich; będziemy nasyceni dobrami domu twego, w świątnicy kościoła twego. 6Przedziwne rzeczy podług sprawiedliwości mówisz do nas, Boże zbawienia naszego, nadziejo wszystkich krajów ziemi, i morza dalekiego! 7Który utwierdzasz góry mocą swoją, siłą przepasany będąc; 8Który uśmierzasz szum morski, szum nawałności jego, i wzruszenie narodów, 9Tak, że się bać muszą cudów twoich, którzy mieszkają na krajach ziemi; których nastawaniem poranku i wieczora do wesela pobudzasz. 10Nawiedzasz ziemię, i odwilżasz ją; obficie ją ubogacasz strumieniem Bożym, napełnionym wodami, i gotujesz zboże ich, gdy ją tak przyprawiasz. 11Zagony jej napawasz, bruzdy jej zniżasz, dżdżami ją odmiękczasz, a urodzajom jej błogosławisz. 12Koronujesz rok dobrocią twą, a ścieżki twoje skrapiasz tłustością. 13Skrapiasz pastwiska na pustyniach; tak, że i pagórki radością przepasane bywają. Przyodziewają się pola stadami owiec, a doliny okrywają się zbożem; tak, że wykrzykają i śpiewają.