1Złota pieśń Dawidowa. 2Strzeż mię, o Boże! bo w tobie ufam. Rzecz, duszo moja! Panu: Tyś Pan mój, a dobroć moja nic ci nie pomoże, 3Ale świętym, którzy są na ziemi, i zacnym, w których wszystko kochanie moje. 4Rozmnożą się boleści tych, którzy się za cudzym bogiem kwapią; nie ukuszę ze krwi mokrych ofiar ich, ani wezmę imion ich w usta moje. 5Pan jest cząstką dziedzictwa mego, i kielicha mego, ty zatrzymujesz los mój. 6Sznury mi przypadły na miejscach wesołych, a dziedzictwo wdzięczne przyszło na mię. 7Będę błogosławił Pana, który mi dał radę, gdyż i w nocy ćwiczą mię nerki moje. 8Stawiałem Pana zawsze przed oczyma swemi; a iż on jest po prawicy mojej, nie będę wzruszony. 9Przetoż uweseliło się serce moje, a rozradowała się chwała moja; dotego ciało moje mieszkać będzie bezpiecznie. 10Bo nie zostawisz duszy mojej w grobie, ani dopuścisz świętemu twemu oglądać skażenia. 11Oznajmisz mi drogę żywota; obfitość wesela jest przed obliczem twojem, rozkoszy po prawicy twojej aż na wieki.