1Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit: Addidit quoque, etc. GREG. in Job., l. 18. Ecclesia duobus modis patitur amara ab hostibus: vel verbis, ubi exercetur ejus sapientia; vel gladiis, ubi probatur patientia. Nunc de ea persecutione ait ubi lacessitur falsis assertionibus. 2[Vivit Deus, qui abstulit judicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam. Vivit Deus. Sunt qui adversa patientes, Deum esse non credunt: nonnulli Deum esse æstimant, sed res humanas minime curare. Iste in typo Ecclesiæ positus in afflictione, ut Deum esse fateretur, ait: Vivit Deus. Ut vero res humanas curare eum perhiberet, subdit: Qui abstulit judicium meum, etc. 3Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis, 4non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium. Non loquentur labia mea. Ibid. Quod prius iniquitatem, etc., usque ad meditari studiosæ pravitatis. 5Absit a me ut justos vos esse judicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea. Absit a me. Quia dicit Salomon: Qui justificat impium, et qui condemnat justum, uterque abominabilis est ante Deum. Et hoc est: Absit a me. Ab innocentia enim recederet, si bona de illis malis æstimaret. 6Justificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea. Justificationem meam. Ibid. Cœptam justificationem desereret, si in peccantium laudem declinaret. Bene ab alienis absistit, qui prius se a propriis custodit: quasi, ideo de eis peccare timeo, quia non reprehendit me cor meum. Neque enim reprehendit me cor meum. Ac si dicat, etc., usque ad fortiter tamen cogitationi restitit. 7Sit ut impius, inimicus meus, et adversarius meus quasi iniquus. Sicut impius inimicus meus. Ibid. Impius, infidelis dicitur, etc., usque ad qui mihi opere non concordat. 8Quæ est enim spes hypocritæ, si avare rapiat, et non liberet Deus animam ejus? Quæ est enim spes hypocrisis. Hypocrita, qui Latine dicitur simulator, est avarus raptor, qui dum inique agens desiderat de sanctitate venerari, laudem vitæ rapit alienæ. 9Numquid Deus audiet clamorem ejus, cum venerit super eum angustia? Nunquid Deus audiet? Quia in judicio remedium in clamore non invenit, qui nunc tempus congruum clamoris perdit. De cujus pravitate subjungitur: 10aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore? Aut poterit in Omnipotente delectari. Qui terrenarum rerum amore vincitur, in Deo nullatenus delectatur: Et invocare Deum in omni. Tantum Deum hypocrita tunc invocat, cum hunc terrenarum rerum tribulatio angustiat. 11Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam. Docebo vos per manus. Manus Dei vocatur Filius, etc., usque ad peccatum est illi. 12Ecce vos omnes nostis: et quid sine causa vana loquimini? 13Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient. 14Si multiplicati fuerint filii ejus, in gladio erunt, et nepotes ejus non saturabuntur pane: Si multiplicati fuerint. Ibid. Qui hæreticorum generantur prædicatione, venturi judicii sententia feriuntur. Et nepotes. Nepotes hæreticorum sunt, etc., usque ad nonnullos in malitia pertinaces relinquit. Sequitur: 15qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt. Qui reliqui fuerint. Ex eo videlicet hæreticorum populo derelicti sepelientur in interitu, quia dum ad lucem veritatis non redeunt, intelligentia terrena deprimuntur. Et viduæ illius non plorabunt. Viduas dicit plebes subjectas morte hæretici destitutas: quæ dum prædicator erroris ad æterna supplicia rapitur, sæpe ad cognitionis veræ gratiam revertuntur. 16Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta: Si comportaverit. Ibid. Argentum, id est eloquium hæreticorum, etc., usque ad sacræ Scripturæ contexunt testimonia. 17præparabit quidem, sed justus vestietur illis, et argentum innocens dividet. Præparabit quidem. Quia vir recta fide plenus, Scripturæ, quæ hæreticus affert, testimonia colligit, et erroris pertinaciam inde convincit, ut David Goliam gladio suo occidit. Et argentum innocens dividet. Innocens argentum dividere, etc., usque ad quia illi miscent falsa veris. 18Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum. Ædificavit sicut tinea domum. Ibid. Tinea domum sibi corrumpendo ædificat: sic et hæreticus locum perfidiæ suæ nonnisi in mentibus, quas corrumpit, facit. Et sicut custos. Umbraculum custodis, etc., usque ad sermo erigitur, cum subditur. 19Dives, cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet. Dives cum dormierit. Dormit dives et oculos aperit, quia cum carne moritur, ejus anima videre cogitur, quod providere contempsit. 20Apprehendet eum quasi aqua inopia: nocte opprimet eum tempestas. Apprehendet eum. Agente namque inopia, apud inferos usque ad minima petenda dives ardens compulsus est, qui hic agente tenacia usque ad minima neganda pervenit. Nocte opprimet eum. Noctem absconditum tempus repentini exitus appellat, tempestatis nomine judicii turbinem designat. 21Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo. Tollet eum ventus. Ventus urens malignus spiritus vocatur, qui eum quem nunc succenderit igne perversæ concupiscentiæ, agit postmodum ad flammas gehennæ. Et velut turbo rapiet. Locus perversorum temporalis vitæ delectatio. 22Et mittet super eum, et non parcet: de manu ejus fugiens fugiet. Et mittet super eum. Peccatorem Deus quoties feriendo corrigit, ad hoc flagellum emittit, ut parcat. Cum vero ejus vitam in peccato permanentem feriendo concludit, flagellum emittit, sed nequaquam parcit. De manu ejus. Quia manus operatio intelligitur, de manu percussi fugit, qui dum pravi interitum conspicit, vias pravitatis relinquit, unde sequitur: 23Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum ejus.] Stringet super eum. Manus stringere, est vitæ opera in rectitudine confirmare, in aliena pœna conspiciendo quid timeat.