1Psalmus, in finem, pro Amalech, intellectus David. Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus. 2Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in iniquitatibus: non est qui faciat bonum. 3Deus de caelo prospexit super filios hominum: ut videat si est intelligens, aut requirens Deum. 4Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt: non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. 5Nonne scient omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam ut cibum panis? 6Deum non invocaverunt: illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor. Quoniam Deus dissipavit ossa eorum qui hominibus placent: confusi sunt, quoniam Deus sprevit eos. 7Quis dabit ex Sion salutare Israel? cum converterit Dominus captivitatem plebis suae, exultabit Iacob, et laetabitur Israel.