1Fili mi, custodi sermones meos, et praecepta mea reconde tibi. Fili 2serva mandata mea, et vives: et legem meam quasi pupillam oculi tui: 3liga eam in digitis tuis, scribe illam in tabulis cordis tui. 4Dic sapientiae, soror mea es: et prudentiam voca amicam tuam, 5ut custodiant te a muliere extranea, et ab aliena, quae verba sua dulcia facit. 6De fenestra enim domus meae per cancellos prospexi, 7et video parvulos, considero vecordem iuvenem, 8qui transit per plateam iuxta angulum, et prope viam domus illius, graditur 9in obscuro, advesperascente die, in noctis tenebris, et caligine. 10Et ecce occurrit illi mulier ornatu meretricio, praeparata ad decipiendas animas: garrula, et vaga, 11quietis impatiens, nec valens in domo consistere pedibus suis, 12nunc foris, nunc in plateis, nunc iuxta angulos insidians. 13Apprehensumque deosculatur iuvenem, et procaci vultu blanditur, dicens: 14Victimas pro salute vovi, hodie reddidi vota mea. 15idcirco egressa sum in occursum tuum, desiderans te videre, et reperi. 16Intexui funibus lectulum meum, stravi tapetibus pictis ex Aegypto. 17aspersi cubile meum myrrha, et aloe, et cinnamomo. 18Veni, inebriemur uberibus, et fruamur cupitis amplexibus, donec illucescat dies. 19non est enim vir in domo sua, abiit via longissima. 20sacculum pecuniae secum tulit: in die plenae lunae reversurus est in domum suam. 21Irretivit eum multis sermonibus, et blanditiis labiorum protraxit illum. 22Statim eam sequitur quasi bos ductus ad victimam, et quasi agnus lasciviens, et ignorans quod ad vincula stultus trahatur, 23donec transfigat sagitta iecur eius: velut si avis festinet ad laqueum, et nescit quod de periculo animae illius agitur. 24Nunc ergo fili mi, audi me, et attende verbis oris mei. 25Ne abstrahatur in viis illius mens tua: neque decipiaris semitis eius. 26multos enim vulneratos deiecit, et fortissimi quique interfecti sunt ab ea. 27Viae inferi domus eius, penetrantes in interiora mortis.