1Dixitque Balaam ad Balac: Aedifica mihi hic septem aras, et para totidem vitulos, eiusdemque numeri arietes. 2Cumque fecisset iuxta sermonem Balaam, imposuerunt simul vitulum et arietem super aram. 3Dixitque Balaam ad Balac: Sta paulisper iuxta holocaustum tuum, donec vadam, si forte occurrat mihi Dominus, et quodcumque imperaverit, loquar tibi. 4Cumque abiisset velociter, occurrit illi Deus. Locutusque ad eum Balaam: Septem, inquit, aras erexi, et imposui vitulum et arietem desuper. 5Dominus autem posuit verbum in ore eius, et ait: Revertere ad Balac, et haec loqueris. 6Reversus invenit stantem Balac iuxta holocaustum suum, et omnes principes Moabitarum: 7assumptaque parabola sua, dixit: De Aram adduxit me Balac rex Moabitarum, de montibus Orientis: Veni, inquit, et maledic Iacob: propera, et detestare Israel. 8Quo modo maledicam, cui non maledixit Deus? Qua ratione detester, quem Dominus non detestatur? 9De summis silicibus videbo eum, et de collibus considerabo illum. Populus solus habitabit, et inter gentes non reputabitur. 10Quis dinumerare possit pulverem Iacob, et nosse numerum stirpis Israel? Moriatur anima mea morte iustorum, et fiant novissima mea horum similia. 11Dixitque Balac ad Balaam: Quid est hoc quod agis? Ut malediceres inimicis meis vocavi te: et tu econtrario benedicis eis. 12Cui ille respondit: Num aliud possum loqui, nisi quod iusserit Dominus? 13Dixit ergo Balac: Veni mecum in alterum locum unde partem Israel videas, et totum videre non possis, inde maledicito ei. 14Cumque duxisset eum in locum sublimem, super verticem montis Phasga, aedificavit Balaam septem aras, et impositis supra vitulis atque arietibus, 15dixit ad Balac: Sta hic iuxta holocaustum tuum, donec ego obvius pergam. 16Cui cum Dominus occurrisset, posuissetque verbum in ore eius, ait: Revertere ad Balac, et haec loqueris ei. 17Reversus invenit eum stantem iuxta holocaustum suum, et principes Moabitarum cum eo. Ad quem Balac: Quid, inquit, locutus est Dominus? 18At ille assumpta parabola sua, ait: Sta Balac, et ausculta, audi fili Sephor: 19Non est Deus quasi homo, ut mentiatur: nec ut filius hominis, ut mutetur. Dixit ergo, et non faciet? locutus est, et non implebit? 20Ad benedicendum adductus sum, benedictionem prohibere non valeo. 21Non est idolum in Iacob, nec videtur simulacrum in Israel. Dominus Deus eius cum eo est, et clangor victoriae regis in illo. 22Deus eduxit illum de Aegypto, cuius fortitudo similis est rhinocerotis. 23Non est augurium in Iacob, nec divinatio in Israel. Temporibus suis dicetur Iacob et Israeli quid operatus sit Deus. 24Ecce populus ut leaena consurget, et quasi leo erigetur: non accubabit donec devoret praedam, et occisorum sanguinem bibat. 25Dixitque Balac ad Balaam: Nec maledicas ei, nec benedicas. 26Et ille ait: Nonne dixi tibi quod quidquid mihi Deus imperaret, hoc facerem? 27Et ait Balac ad eum: Veni, et ducam te ad alium locum: si forte placeat Deo ut inde maledicas eis. 28Cumque duxisset eum super verticem montis Phogor, qui respicit solitudinem, 29dixit ei Balaam: Aedifica mihi hic septem aras, et para totidem vitulos, eiusdemque numeri arietes. 30Fecit Balac ut Balaam dixerat: imposuitque vitulos et arietes per singulas aras.