1Amen, amen dico vobis: qui non intrat per ostium in ovile ovium, sed ascendit aliunde: ille fur est, et latro. 2Qui autem intrat per ostium, pastor est ovium. 3Huic ostiarius aperit, et oves vocem eius audiunt, et proprias ovas vocat nominatim, et educit eas. 4Et cum proprias oves emiserit, ante eas vadit: et oves illum sequuntur, quia sciunt vocem eius. 5Alienum autem non sequuntur, sed fugiunt ab eo: quia non noverunt vocem alienorum. 6Hoc proverbium dixit eis Iesus. Illi autem non cognoverunt quid loqueretur eis. 7Dixit ergo eis iterum Iesus: Amen, amen dico vobis, quia ego sum ostium ovium. 8Omnes quotquot venerunt, fures sunt, et latrones, et non audierunt eos oves. 9Ego sum ostium. Per me si quis introierit, salvabitur: et ingredietur, et egredietur, et pascua inveniet. 10Fur non venit nisi ut furetur, et mactet, et perdat. Ego veni ut vitam habeant, et abundantius habeant. 11Ego sum pastor bonus. Bonus pastor animam suam dat pro ovibus suis. 12Mercenarius autem, et qui non est pastor, cuius non sunt oves propriae, videt lupum venientem, et dimittit oves, et fugit: et lupus rapit, et dispergit oves: 13mercenarius autem fugit, quia mercenarius est, et non pertinet ad eum de ovibus. 14Ego sum pastor bonus: et cognosco oves meas, et cognoscunt me meae. 15Sicut novit me Pater, et ego agnosco Patrem: et animam meam pono pro ovibus meis. 16Et alias oves habeo, quae non sunt ex hoc ovili: et illas oportet me adducere, et vocem meam audient, et fiet unum ovile, et unus pastor. 17Propterea me diligit Pater: quia ego pono animam meam, ut iterum sumam eam. 18Nemo tollit eam a me: sed ego pono eam a meipso, et potestatem habeo ponendi eam: et potestatem habeo iterum sumendi eam: Hoc mandatum accepi a Patre meo. 19Dissensio iterum facta est inter Iudaeos propter sermones hos. 20Dicebant autem multi ex ipsis: Daemonium habet, et insanit: quid eum auditis? 21Alii dicebant: Haec verba non sunt daemonium habentis: numquid daemonium potest caecorum oculos aperire? 22Facta sunt autem Encaenia in Ierosolymis: et hiems erat. 23Et ambulabat Iesus in templo, in porticu Salomonis. 24Circumdederunt ergo eum Iudaei, et dicebant ei: Quousque animam nostram tollis? si tu es Christus, dic nobis palam. 25Respondit eis Iesus: Loquor vobis, et non creditis. opera, quae ego facio in nomine Patris mei, haec testimonium perhibent de me: 26sed vos non creditis, quia non estis ex ovibus meis. 27Oves meae vocem meam audiunt: et ego cognosco eas, et sequuntur me: 28et ego vitam aeternam do eis: et non peribunt in aeternum, et non rapiet eas quisquam de manu mea. 29Pater meus quod dedit mihi, maius omnibus est: et nemo potest rapere de manu Patris mei. 30Ego, et Pater unum sumus. 31Sustulerunt ergo lapides Iudaei, ut lapidarent eum. 32Respondit eis Iesus: Multa bona opera ostendi vobis ex Patre meo, propter quod eorum opus me lapidatis? 33Responderunt ei Iudei: De bono opere non lapidamus te, sed de blasphemia: et quia tu homo cum sis, facis teipsum Deum. 34Respondit eis Iesus: Nonne scriptum est in lege vestra: quia Ego dixi, dii estis? 35Si illos dixit deos, ad quos sermo Dei factus est, et non potest solvi scriptura: 36quem Pater sanctificavit, et misit in mundum, vos dicitis: Quia blasphemas: quia dixi, Filius Dei sum? 37Si non facio opera Patris mei, nolite credere mihi. 38Si autem facio: et si mihi non vultis credere, operibus credite, ut cognoscatis, et credatis quia Pater in me est, et ego in Patre. 39Quaerebant ergo eum apprehendere: et exivit de manibus eorum. 40Et abiit iterum trans Iordanem in eum locum, ubi erat Ioannes baptizans primum: et mansit illic: 41et multi venerunt ad eum, et dicebant: Quia Ioannes quidem signum fecit nullum. 42Omnia autem quaecumque dixit Ioannes de hoc, vera erant. Et multi crediderunt in eum.