1Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo. 2Audite auditionem in terrore vocis eius, et sonum de ore illius procedentem. 3Subter omnes caelos ipse considerat, et lumen illius super terminos terrae. 4Post eum rugiet sonitus, tonabit voce magnitudinis suae, et non investigabitur, cum audita fuerit vox eius. 5Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia. 6Qui praecipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suae. 7Qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua. 8Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur. 9Ab interioribus austri egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus. 10Flante Deo concrescit gelu, et rursum latissimae funduntur aquae. 11Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum. 12Quae lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum: 13Sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri. 14Ausculta haec Iob: sta, et considera mirabilia Dei. 15Numquid scis quando praeceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium eius? 16Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias? 17Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra Austro? 18Tu forsitan cum eo fabricatus es caelos, qui solidissimi quasi aere fusi sunt. 19Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris. 20Quis narrabit ei quae loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur. 21At nunc non vident lucem: subito aer cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas. 22Ab Aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio. 23Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et iudicio, et iustitia et enarrari non potest. 24Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes, qui sibi videntur esse sapientes.