1Sapientia hominis lucet in vultu eius, et potentissimus faciem illius commutabit. 2Ego os regis observo, et praecepta iuramenti Dei. 3Ne festines recedere a facie eius, neque permaneas in opere malo: quia omne, quod voluerit, faciet: 4et sermo illius potestate plenus est: nec dicere ei quisquam potest: Quare ita facis? 5Qui custodit praeceptum, non experietur quidquam mali. Tempus et responsionem cor sapientis intelligit. 6Omni negotio tempus est, et opportunitas, et multa hominis afflictio: 7quia ignorat praeterita, et futura nullo scire potest nuncio. 8Non est in hominis potestate prohibere spiritum, nec habet potestatem in die mortis, nec sinitur quiescere ingruente bello, neque salvabit impietas impium. 9Omnia haec consideravi, et dedi cor meum in cunctis operibus, quae fiunt sub sole. Interdum dominatur homo homini in malum suum. 10Vidi impios sepultos: qui etiam cum adhuc viverent, in loco sancto erant, et laudabantur in civitate quasi iustorum operum. sed et hoc vanitas est. 11Etenim quia non profertur cito contra malos sententia, absque timore ullo filii hominum perpetrant mala. 12Attamen peccator ex eo quod centies facit malum, et per patientiam sustentatur, ego cognovi quod erit bonum timentibus Deum, qui verentur faciem eius. 13Non sit bonum impio, nec prolongentur dies eius, sed quasi umbra transeant qui non timent faciem Domini. 14Est et alia vanitas, super terram. sunt iusti, quibus mala proveniunt, quasi opera egerint impiorum: et sunt impii, qui ita securi sunt, quasi iustorum facta habeant. sed et hoc vanissimum iudico. 15Laudavi igitur laetitiam quod non esset homini bonum sub sole, nisi quod comederet, et biberet, atque gauderet: et hoc solum secum auferret de labore suo in diebus vitae suae, quos dedit ei Deus sub sole. 16Et apposui cor meum ut scirem sapientiam, et intelligerem distentionem, quae versatur in terra: est homo, qui diebus et noctibus somnum non capit oculis. 17Et intellexi quod omnium operum Dei nullam possit homo invenire rationem eorum, quae fiunt sub sole: et quanto plus laboraverit ad quaerendum, tanto minus inveniat: etiam si dixerit sapiens se nosse, non poterit reperire.