1In finem, Psalmus David, Canticum Hieremiæ, et Ezechielis populo transmigrationis, cum inciperent exire. 2Te decet hymnus Deus in Sion: et tibi reddetur votum in Ierusalem. 3Exaudi orationem meam: ad te omnis caro veniet. 4Verba iniquorum prævaluerunt super nos: et impietatibus nostris tu propitiaberis. 5Beatus, quem elegisti, et assumpsisti: inhabitabit in atriis tuis. Replebimur in bonis domus tuæ: sanctum est templum tuum, 6mirabile in æquitate. Exaudi nos Deus salutaris noster, spes omnium finium terræ, et in mari longe. 7Præparans montes in virtute tua, accinctus potentia: 8qui conturbas profundum maris sonum fluctuum eius. Turbabuntur gentes, 9et timebunt qui habitant terminos a signis tuis: exitus matutini et vespere delectabis. 10Visitasti terram et inebriasti eam: multiplicasti locupletare eam. Flumen Dei repletum est aquis, parasti cibum illorum: quoniam ita est præparatio eius. 11Rivos eius inebria, multiplica genimina eius: in stillicidiis eius lætabitur germinans. 12Benedices coronæ anni benignitatis tuæ: et campi tui replebuntur ubertate. 13Pinguescent speciosa deserti: et exultatione colles accingentur. 14Induti sunt arietes ovium, et valles abundabunt frumento: clamabunt, etenim hymnum dicent.