1In finem, filiis Core pro arcanis, Psalmus.
2Deus noster refugium, et virtus: adiutor in tribulationibus, quæ invenerunt nos nimis.
3Propterea non timebimus dum turbabitur terra: et transferentur montes in cor maris.
4Sonuerunt, et turbatæ sunt aquæ eorum: conturbati sunt montes in fortitudine eius.
5Fluminis impetus lætificat civitatem Dei: sanctificavit tabernaculum suum Altissimus.
6Deus, in medio eius, non commovebitur: adiuvabit eam Deus mane diluculo.
7Conturbatæ sunt gentes, et inclinata sunt regna: dedit vocem suam, mota est terra.
8Dominus virtutum nobiscum: susceptor noster Deus Iacob.
9Venite, et videte opera Domini, quæ posuit prodigia super terram:
10auferens bella usque ad finem terræ. Arcum conteret, et confringet arma: et scuta comburet igni:
11Vacate, et videte quoniam ego sum Deus: exaltabor in gentibus, et exaltabor in terra.
12Dominus virtutum nobiscum: susceptor noster Deus Iacob.